۶۲۲.امام على عليه السلام : به سبب دوستىِ دنيا ، گوشها از شنيدن حكمت كَر و دلها از نور بصيرت ، نابينا مىگردند .
۶۲۳.امام على عليه السلام : دوستى دنيا ، خرد را تباه مىكند و دل را از شنيدن حكمت ، كر مىنمايد و كيفرى دردناك مىآورد .
۶۲۴.امام على عليه السلام : دنيا ، هر كس را كه با اميدهاى محال بفريبد و با آرزوهاى دروغين به او نيرنگ بزند ، تيرگى ديده برايش مىآورد و جامه كورى بر او مىپوشاند و از سراى ديگر ، بازش مىدارد و به مرداب تباهى در مىاندازد .
۶۲۵.امام على عليه السلام : مايه تباهى خرد ، دوستى دنياست .
۶۲۶.امام على عليه السلام : زيورهاى دنيا ، خردهاى ناتوان را تباه مىسازد .
۶۲۷.امام على عليه السلام : از دنيا بگريزيد و دلهايتان را از آن برتابيد كه آن ، زندان مؤمن است . بهرهاش از آن اندك و خردش بدان ناتوان و ديدهاش در آن ، ضعيف است .
۶۲۸.امام على عليه السلام : دنيا ، جايگاه به زمين افتادنِ خردهاست .
۶۲۹.امام على عليه السلام:در توصيف اهل دنيا -: چارپايانى پابسته و برخى رها شده ، خردهايشان را گم كرده و در كار خويش ، سرگرداناند .
ر . ك : ص 777 (دنيادوستى)
و دانشنامه عقايد اسلامى (معرفتشناسى) : ج 1 ص 469 (دنيادوستى) .
