۶۷۹.امام على عليه السلام : خردمند ، فريب نمىخورد .
۶۸۰.امام على عليه السلام : فريب شيطان [كارهاى زشت را] ، زينت مى دهد و به طمع مىاندازد .
۶۸۱.امام على عليه السلام : بندگان خدا! از خدا پروا كنيد؛ پرواى انديشمندى كه انديشيدن دلش را مشغول ساخته ... و فريبهاى منحرفكننده ، او را از راه به در نبرده است .
۶۸۲.امام على عليه السلام : خداى سبحان ، آدم عليه السلام را در خانهاى سكونت داد كه وسائل زندگىاش فراوان و جايگاهش امن بود و از ابليس و دشمنىاش وى را هشدار داده بود . پس دشمنش به جهت حسادت به جايگاه او در بهشت و همراهى وى با نيكان ، او را فريب داد و آدم عليه السلام يقين را به شك فروخت .
1 / 15
طمع
۶۸۳.عيسى عليه السلام : چنين نيست كه عسل ، در هر حال ، در خيك (مَشك)، سالم بماند . همينگونه ، حكمت در هرحال ، در دلها آباد نمىشود . خيك ، تا آن گاه كه پاره يا خشكيده و يا بويناك نشده باشد ، مىتواند ظرف عسل باشد ، همچنان كه دلها تا هنگامى كه شهوت ، آنها را ندريده و طمع ، آنها را آلوده ننموده و ماندگارى نعمت ، آنها را سخت نكرده است ، مىتوانند ظرفهايى براى حكمت باشند .
۶۸۴.پيامبر خدا عليه السلام : طمع ، حكمت را از دلهاى دانايان مىبَرَد .
