مىافزايد ، چنان كه قرآن كريم مىفرمايد :
«وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَ لَا يَزِيدُ الظَّلِمِينَ إِلَّا خَسَارًا .۱
و از قرآن آنچه براى مؤمنان شفابخش و رحمت است ، فرو مىفرستيم و ستمكاران را جز زيان نمىافزايد» .
اين گونه قاريان ، نه تنها مشمول رحمت حق نيستند ، بلكه مورد لعنت قرآن نيز قرار مىگيرند :
رُبَّ تالٍ لِلقُرآنِ وَالقُرآنُ يَلعَنُهُ .۲
بسى تلاوتگر قرآن است كه قرآن ، او را لعنت مىكند .
ساير داروهاى معرفت نيز توضيحاتى دارند كه شرح آن را به فرصتى ديگر ، موكول مىكنيم .
4 . داروهاى اصلى معرفت
آنچه به عنوان داروى معرفت در اين فصل بيان شد ، در واقع به دو عنوان باز مىگردد : يكى قرآن - كه مىتوان اصطلاح «داروى تشريعى» را دربارهاش به كار برد - ، و ديگرى بلا - كه «داروى تكوينى» است - . به سخن ديگر ، خداوند متعال ، براى درمان بيمارانى كه به بيمارى حجابهاى معرفت گرفتار شدهاند ، دو دارو در نظام آفرينش قرار داده است : يكى تعاليم انبياى الهى و ديگرى حوادث تلخ و عبرتانگيز طبيعى .