۱۰۷۸.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : هركس دانش را فرا گيرد تا بدان با دانشمندان بستيزد يا پا به پاى نابخردان برود يا مردم را چپاول كند ، آتش بدو سزاوارتر است .

۱۰۷۹.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله- در سفارش به ابو ذر -: اى ابو ذر! ... هركس دانش را بطلبد تا بِدان ، مردم را متوجّه خود كند ، بوى بهشت را نمى‏يابد . اى ابو ذر! هركس دانش را بطلبد تا بِدان به مردمْ نيرنگ بزند ، بوى بهشت را نمى‏يابد .

۱۰۸۰.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : گروهى از امّت من در دين ، تفقّه (ژرفكاوى) مى‏كنند و قرآن مى‏خوانند و مى‏گويند : «نزد فرمان‏روايان مى‏رويم و از دنياى آنان ، بهره مى‏بريم و دينمان را از آنها جدا مى‏كنيم» ، در حالى كه چنين نيست؛ همان گونه كه از خارْبُن جز خار چيده نمى‏شود ، از نزديكى ايشان هم جز [ گناه‏] به دست نمى‏آيد .

۱۰۸۱.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : هركس دانش را براى دنيا و احترام مردم و بهره‏مندى نزد پادشاه فرا گيرد ، به بابى از آن دست نمى‏يابد، جز آن كه بر خودْ بزرگ‏بينى‏اش ، دست‏درازى‏اش به مردم ، تكبّرش نسبت به خدا و دورى‏اش از دين ، افزوده مى‏شود . پس چنين كسى از دانش سود نمى‏برد . از اين رو ، بايد باز ايستد و از حجّت‏آورى بر ضدّ خود و پشيمانى و رسوايى روز قيامت ، دست بكشد .

۱۰۸۲.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : هركس دانشى را بياموزد كه سزاوار است براى خشنودى خداى عزّ و جلّ تحصيل شود و او جز براى به دست آوردن كالاى دنيا نياموزد ، در روز قيامت ، بوى خوش بهشت را نيابد .

۱۰۷۸.عنه صلى اللّه عليه و آله : مَن تَعَلَّمَ العِلمَ لِيُمارِيَ بِهِ العُلَماءَ ، أو يُجارِيَ بِهِ السُّفَهاءَ ، أو يَتَأَكَّلَ بِهِ النّاسَ ، فَالنّارُ أولى‏ بِهِ.^۱

۱۰۷۹.عنه صلى اللّه عليه و آله- في وَصِيَّتِهِ لِأَبي ذَرٍّ - : يا أباذَرٍّ ... مَن طَلَبَ عِلماً لِيَصرِفَ بِهِ وُجوهَ النّاسِ إلَيهِ لَم يَجِد ريحَ الجَنَّةِ . يا أباذَرٍّ ؛ مَنِ ابتَغَى العِلمَ لِيَخدَعَ بِهِ النّاسَ لَم يَجِد ريحَ الجَنَّةِ.^۲

۱۰۸۰.عنه صلى اللّه عليه و آله : إنَّ اُناساً مِن اُمَّتي سَيَتَفَقَّهونَ فِي الدّينِ ، ويَقرَؤونَ القُرآنَ ، ويَقولونَ : نَأتِي الاُمَراءَ فَنُصيبُ مِن دُنياهُم ونَعتَزِلُهُم بِدينِنا ، ولا يَكونُ ذلِكَ ، كَما لا يُجتَنى‏ مِنَ القَتادِ إلَّا الشَّوكُ كَذلِكَ لا يُجتَنى‏ مِن قُربِهِم إلّا^۳ !^۴

۱۰۸۱.عنه صلى اللّه عليه و آله : مَن طَلَبَ العِلمَ لِلدُّنيا وَالمَنزِلَةِ عِندَ النّاسِ وَالحُظوَةِ عِندَ السُّلطانِ ، لَم يُصِب مِنهُ باباً إلَّا ازدادَ في نَفسِهِ عَظَمَةً ، وعَلَى النّاسِ استِطالَةً ، وبِاللَّهِ اغتِراراً ، وفِي الدّينِ جَفاءً ، فَذلِكَ الَّذي لا يَنتَفِعُ بِالعِلمِ فَليَكُفَّ وليُمسِكَ عَنِ الحُجَّةِ عَلى‏ نَفسِهِ وَالنَّدامَةِ وَالخِزيِ يَومَ القِيامَةِ.^۵

۱۰۸۲.عنه صلى اللّه عليه و آله : مَن تَعَلَّمَ عِلماً مِمّا يُبتَغى‏ بِهِ وَجهُ اللَّهِ عزّ و جلّ ، لا يَتَعَلَّمُهُ إلّا لِيُصيبَ بِهِ عَرَضاً مِنَ الدُّنيا ، لَم يَجِد عَرفَ‏^۶ الجَنَّةِ يَومَ القِيامَةِ.^۷