۱۰۸۹.امام على عليه السلام : بپرهيز از كسى كه براى ستيز و جدل ، دانش فرا مى‏گيرد و براى ريا تفقّه (ژرفكاوى) مى‏كند ، به سوى دنيا مى‏شتابد و تقوا را رها مى‏كند . او از ايمان ، دور و به نفاق ، نزديك است ، از هدايت بر كنار و با گم‏راهى همراه است . هموست سركش گم‏راهى كه ره‏يافتگان را ياد نمى‏كند .

۱۰۹۰.امام على عليه السلام : اگر حاملان دانش ، آن را چنان كه بايد حمل مى‏كردند ، خداوند و فرشتگان و آفريدگانِ فرمان‏بردارش آنان را دوست مى‏داشتند؛ ولى آنان ، دانش را براى دنياجويى حمل كردند . پس خدا آنان را دشمن داشت و نزد مردم ، خوار شدند .

۱۰۹۱.امام على عليه السلام : آنچه از دانش براى شما آشكار شد ، فرا گيريد ؛ ولى مبادا آن را براى اين ويژگى‏ها بجوييد : با آن با دانشمندان رقابت كنيد يا با نادانان بستيزيد يا در مجلس‏ها خودنمايى كنيد يا براى رياست‏طلبى ، مردم را متوجّه خود كنيد .

۱۰۹۲.امام صادق عليه السلام- در سفارش به محمّد بن نعمان -: اى پسر نعمان! دانش را براى سه چيز مجوى : با آن ، خودنمايى كنى يا مباهات كنى يا بستيزى ؛ و براى سه چيز آن را رها مكن : ميل به نادانى ، بى‏رغبتى به دانش و شرم از مردم .

۱۰۹۳.امام صادق عليه السلام : لقمان به پسرش مى‏گفت : پسركم! دانش را فرا مگير تا با دانشمندان رقابت كنى و با نادانان بستيزى يا خود را در مجلس‏ها به آن بيارايى .

۱۰۸۹.الإمام عليّ عليه السلام : اِحذَر مِمَّن . . . يَتَعَلَّمُ لِلمِراءِ ، ويَتَفَقَّهُ لِلرِّياءِ ، يُبادِرُ الدُّنيا ، ويُؤاكِلُ التَّقوى‏ ، فَهُوَ بَعيدٌ مِنَ الإِيمانِ ، قَريبٌ مِنَ النِّفاقِ ، مُجانِبٌ لِلرُّشدِ ، مُوافِقٌ لِلغَيِّ ، فَهُوَ باغٍ غاوٍ ، لا يَذكُرُ المُهتَدينَ.^۱

۱۰۹۰.عنه عليه السلام : لَو أنَّ حَمَلَةَ العِلمِ حَمَلوهُ بِحَقِّهِ لَأَحَبَّهُمُ اللَّهُ ومَلائِكَتُهُ وأهلُ طاعَتِهِ مِن خَلقِهِ ، ولكِنَّهُم حَمَلوهُ لِطَلَبِ الدُّنيا ، فَمَقَتَهُمُ اللَّهُ وهانوا عَلَى النّاسِ.^۲

۱۰۹۱.عنه عليه السلام : خُذوا مِنَ العِلمِ ما بَدا لَكُم ، وإيّاكُم أن تَطلُبوهُ لِخِصالٍ أربَعٍ : لِتُباهوا بِهِ العُلَماءَ ، أو تُماروا بِهِ السُّفَهاءَ ، أو تُراؤوا بِهِ فِي المَجالِسِ ، أو تَصرِفوا وُجوهَ النّاسِ إلَيكُم لِلتَّرَؤُّسِ.^۳

۱۰۹۲.الإمام الصادق عليه السلام- في وَصِيَّتِهِ لِمُحَمَّدِ بنِ النُّعمانِ - : يَابنَ النُّعمانِ‏2الأعلام‏محمّد بن النعمان، 48 ، لا تَطلُبِ العِلمَ لِثَلاثٍ : لِتُرائِيَ بِهِ ، ولا لِتُباهِيَ بِهِ ، ولا لِتُمارِيَ . ولا تَدَعهُ لِثَلاثٍ : رَغبَةٍ فِي الجَهلِ ، وزَهادَةٍ فِي العِلمِ ، وَاستِحياءٍ مِنَ النّاسِ.^۴

۱۰۹۳.عنه عليه السلام : قالَ لُقمانُ لِابنِهِ : يا بُنَيَّ ، لا تَتَعَلَّمِ العِلمَ لِتُباهِيَ بِهِ العُلَماءَ ، أو تُمارِيَ بِهِ السُّفَهاءَ ، أو تُزانَ بِهِ فِي المَجالِسِ.^۵