ر . ك : ص 247 (اخلاص) و ص 433 (اخلاص) و ص 481 (آموختن براى غير خدا) و ص 617 (اخلاص) و ص 789 (خودنمايى) .
توضيحى درباره احاديثِ اخلاص در طلب معرفت
در مقابل احاديث اين باب و نيز احاديث باب نخست از «آداب آموختن» - كه تأكيد بر اخلاص در نيّت و اجتناب از تعلّم با انگيزههاى غير الهى دارند - ، احاديثى نقل شده كه به ظاهر ، معارض با اين احاديث به نظر مىرسند . اين احاديث عبارتاند از :
۱۰۹۴.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : آن كه دانش را براى جز خدا بجويد ، از دنيا بيرون نمىرود تا آن كه دانش برايش حاصل شود و خدايى گردد و هركس دانش را براى خدا بجويد ، مانند روزهدار شبزندهدار است . بىگمان ، بابى از دانش را كه انسان فرا مىگيرد ، برايش بهتر از آن است كه همسنگ كوه ابو قُبَيس طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق كند .
۱۰۹۵.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : انسان ، دانش را مىجويد ، بى آن كه مقصودش خدا باشد . پس همواره دانش با او باشد تا آن را در راه خداى عزّ و جلّ قرار دهد .
۱۰۹۶.امام على عليه السلام- در حكمتهاى منسوب به ايشان -: دانش را فراگيريد ، هرچند براى غيرخدا باشد كه به زودى براى خدا خواهد شد .
