۱۱۳۸.صحيح البخارى‏- به نقل از انس -: پيامبر خدا خطبه‏اى خواند كه هرگز نظيرش را نشنيده بودم . فرمود : «اگر آنچه را من مى‏دانستم ، مى‏دانستيد ، كم مى‏خنديديد و فراوان مى‏گريستيد» .
ياران پيامبر صلى اللّه عليه و آله چهره‏هايشان را پوشاندند و آرام گريستند . مردى گفت : پدر من كيست؟
فرمود : «فلانى» .
آن گاه اين آيه نازل شد : «از چيزهايى مپرسيد كه اگر آشكار شود ، ناراحتتان مى‏كند»
.

۱۱۳۹.صحيح البخارى‏- به نقل از ابو موسى اشعرى - : از پيامبر خدا چيزهايى پرسيده شد كه ناخوش مى‏داشت . چون پرسش‏ها فراوان شد ، خشمگين شد و فرمود : «از من بپرسيد» .
مردى برخاست و گفت : اى پيامبر خدا ! پدر من كيست؟
فرمود : «پدر تو حذافه است» .
ديگرى برخاست و گفت : اى پيامبر خدا ! پدر من كيست؟
فرمود : «پدر تو سالم ، آزادشده شيبه است» .
پس چون عمَر خشم را در چهره پيامبر خدا ديد ، گفت : بى‏گمان ، ما به سوى خدا عزّ و جلّ توبه مى‏كنيم .

۱۱۴۰.صحيح البخارى‏- به نقل از ابن عبّاس -: گروهى به ريشخند از پيامبر خدا سؤال مى‏كردند . مردى مى‏گفت : پدر من كيست؟ و مردى كه شترش را گم كرده بود ، مى‏پرسيد : شترم كجاست؟
پس خداوند ، اين آيه را درباره آنان نازل فرمود : «از چيزهايى مپرسيد كه اگر آشكار شود ، ناراحتتان مى‏كند ...»
.

۱۱۳۸.صحيح البخاري عن أنس : خَطَبَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله خُطبَةً ما سَمِعتُ مِثلَها قَطُّ .
قالَ : لَو تَعلَمونَ ما أعلَمُ لَضَحِكتُم قَليلًا ولَبَكَيتُم كَثيراً .
فَغَطّى‏ أصحابُ رَسولِ‏اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله وُجوهَهُم، لَهُم خَنينٌ .
فَقالَ رَجُلٌ : مَن أبي ؟
قالَ : فُلانٌ .
فَنَزَلَت هذِهِ الآيَةُ «لَا تَسَْلُواْ عَنْ أَشْيَآءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ» .^۱

۱۱۳۹.صحيح البخاري عن أبي موسى الأشعريّ : سُئِلَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله عَن أشياءَ كَرِهَها ، فَلَمّا أكثَروا عَلَيهِ المَسأَلَةَ غَضِبَ وقالَ : سَلوني .
فَقامَ رَجُلٌ فَقالَ : يا رَسولَ اللَّهِ ، مَن أبي ؟
قالَ : أبوكَ حُذافَةُ .
ثُمَّ قامَ آخَرُ فَقالَ : يا رَسولَ اللَّهِ ، مَن أبي ؟
فَقالَ : أبوكَ سالِمٌ مَولى‏ شَيبَةَ .
فَلَمّا رَأى‏ عُمَرُ ما بِوَجهِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله مِنَ الغَضَبِ قالَ : إنّا نَتوبُ إلَى اللَّهِ عزّ و جلّ .^۲

۱۱۴۰.صحيح البخاري عن ابن عبّاس : كانَ قَومٌ يَسأَلونَ رَسولَ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله استِهزاءً، فَيَقولُ الرَّجُلُ : مَن أبي ؟ ويَقولُ الرَّجُلُ - تَضِلُّ ناقَتُهُ - : أينَ ناقَتي ؟
فَأَنزَلَ اللَّهُ فيهِم هذِهِ الآيَةَ : «لَا تَسَْلُواْ عَنْ أَشْيَآءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ» حَتّى‏ فَرَغَ مِنَ الآيَةِ كُلِّها.^۳