۱۱۸۵.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : دانش را فراگيريد و به مردم بياموزيد . واجبات دين را ياد بگيريد و به مردم ياد دهيد . قرآن را فرا گيريد و به مردم بياموزيد كه من ، انسانى رفتنى‏ام و دانش به زودى جمع مى‏گردد و فتنه‏ها آشكار مى‏شود ، تا آن جا كه دو تن در فريضه‏اى اختلاف مى‏كنند و كسى را نمى‏يابند تا ميان آن دو داورى كند .

۱۱۸۶.امام على عليه السلام : لازم‏ترين دانش بر تو آن است كه از عمل بدان ، پرسيده مى‏شوى .

۱۱۸۷.عيسى عليه السلام : چگونه كسى كه نشانه‏هاى دين را نمى‏شناسد ، به بهشت برود؟

۱۱۸۸.سنن الدارمى‏- به نقل از ابو ذر -: پيامبر خدا به ما فرمان داد كه در سه چيز بر ما چيره نگردند : به معروف فرمان دهيم ، از منكر باز داريم و سنّت‏ها را به مردم بياموزيم .

۱۱۸۹.امام باقر عليه السلام : در حلال و حرام ، تفقّه كنيد ، و گرنه شما نيز چون اعراب باديه‏نشين خواهيد بود .

۱۱۹۰.امام باقر عليه السلام : در طلب دانش شتاب ورزيد كه سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، يك حديث در حلال و حرام كه از مخبرى راستگو مى‏گيرى ، بهتر از دنيا و همه زر و سيم آن است .

۱۱۹۱.امام صادق عليه السلام : كاش تازيانه‏هايى بر سرِ يارانم بود تا در حلال و حرام ، تفقّه مى‏كردند !

۱۱۸۵.عنه صلى اللّه عليه و آله : تَعَلَّمُوا العِلمَ وعَلِّموهُ النّاسَ ، تَعَلَّمُوا الفَرائِضَ وعَلِّموهُ النّاسَ ، تَعَلَّمُوا القُرآنَ وعَلِّموهُ النّاسَ فَإِنِّي امرُؤٌ مَقبوضٌ ، وَالعِلمُ سَيُقبَضُ وتَظهَرُ الفِتَنُ حَتّى‏ يَختَلِفَ اثنانِ في فَريضَةٍ لا يَجِدانِ أحَداً يَفصِلُ بَينَهُما.^۱

۱۱۸۶.الإمام عليّ عليه السلام : أوجَبُ العِلمِ عَلَيكَ ما أنتَ مَسؤولٌ عَنِ العَمَلِ بِهِ.^۲

۱۱۸۷.عيسى عليه السلام : كَيفَ يَصيرُ إلَى الجَنَّةِ مَن لا يُبصِرُ مَعالِمَ الدّينِ ؟ !^۳

۱۱۸۸.سنن الدارمي عن أبي ذ رٍّ : أمَرَنا رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله أن لا يَغلِبونا عَلى‏ ثَلاثٍ : أن نَأمُرَ بِالمَعروفِ ، ونَنهى‏ عَنِ المُنكَرِ ، ونُعَلِّمَ النّاسَ السُّنَنَ.^۴

۱۱۸۹.الإمام الباقر عليه السلام : تَفَقَّهوا فِي الحَلالِ وَالحَرامِ وإلّا فَأَنتُم أعرابٌ‏^۵ .^۶

۱۱۹۰.عنه عليه السلام : سارِعوا في طَلَبِ العِلمِ ، فَوَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ لَحَديثٌ واحِدٌ في حَلالٍ وحَرامٍ تَأخُذُهُ عَن صادِقٍ، خَيرٌ مِنَ الدُّنيا وما حَمَلَت مِن ذَهَبٍ وفِضَّةٍ.^۷

۱۱۹۱.الإمام الصادق عليه السلام : لَيتَ السِّياطَ عَلى‏ رُؤوسِ أصحابي حَتّى‏ يَتَفَقَّهوا فِي الحَلالِ وَالحَرامِ.^۸