۱۲۲۴.امام على عليه السلام- هنگامى كه هَمّام از وى درباره ويژگىهاى پرهيزگاران پرسيد -: ديدگان خويش را از آنچه خدا برايشان حرام كرده بود ، فرو انداختند و به دانشى كه براى آنها سودمند بود ، گوش سپردند .
۱۲۲۵.امام صادق عليه السلام- در بيان شغلها و صنايع - : . . . همين گونه است كارد و شمشير و نيزه و كمان و ابزار و آلات ديگر كه استفاده در صلاح و فساد را دارند . اشكالى در ياد دادن و ياد گرفتن و مزد گرفتن بر آن و در آن نيست و كاربردشان در جهت صلاح براى همه مردم ، مباح است و كاربرد آن در جهت فساد و زيان ، بر آنان حرام است . پس بر آموزنده و فراگيرنده ، گناه و وَبالى نيست؛ چون كاربرد آنها در جهات صلاح بر كاربردهاى ديگرشان غلبه دارد و در جهت استفاده مردم و استوارى و بقاى آنان است و گناه و وبال ، [ فقط] گردنگير كسى است كه آنها را در جهت فساد و حرام به كار مىگيرد .
ر . ك : ص 113 ح 269 .
5 / 8
از هر دانشى ، نيكوترينش
۱۲۲۶.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : دانش ، بيش از آن است كه به شمار در آيد . پس ، از هر چيز ، نيكوترينش را برگير .
۱۲۲۷.امام على عليه السلام : دانش ، فراوانتر از آن است كه بدان احاطه شود . پس ، از هر دانشى نيكوترينش را برگيريد .
۱۲۲۸.امام على عليه السلام : از هر دانشى نيكوترينش را برگيريد كه زنبور عسل ، از هر شكوفهاى زيباترينش را مىخورد . از اين رو ، دو گوهر گرانبها از آن زاده مىشود : يكى (عسل) براى مردم شفاست و از ديگرى (موم) روشنايى مىگيرند .
