۱۳۳.نهج البلاغة- به نقل از كميل بن زياد - : اميرمؤمنان ، على بن ابى طالب عليه السلام دست مرا گرفت و به بيابان برد . هنگامى كه به صحرا رسيد ، آهى سوزناك كشيد و فرمود : «... آنچه به تو مىگويم ، از من به ياد دار :
مردم ، سه گروهاند : دانشمند ربّانى؛ دانشجوى در راه رستگارى؛ و بى سر و پاهايى كه دنبالهرو هر بانگى باشند و با هر بادى بچرخند . اينان از روشنى دانش ، پرتوى برنگرفتهاند و به پايهاى استوار ، پناه نبردهاند .
اى كميل! دانش ، بهتر از مال است . دانش ، تو را پاسبانى مىكند ، حال آن كه تو مال را پاس مىدهى . مال با دهش ، كاهش و دانش با بخشش ، افزايش مىيابد و پرورده مال با رفتن مال مىرود .
اى كميل بن زياد! شناخت دانش ، آيينى است كه [خدا] بدان عبادت مىشود و آدمى به وسيله آن در زندگى طاعت را ، و پس از مرگش نام نيك را به دست مىآورد . دانش ، فرمانده است و مال ، فرمانبر .
اى كميل! مالاندوزان ، اگر چه [به ظاهر] زندهاند ، در حقيقت ، مُردهاند ، حال آن كه تا روزگار بپايد ، دانشمندان باقىاند. پيكرهايشان گم مىشود ، ولى نمود و نشانههايشان در دلها وجود دارد .
هان! اين جا (به سينه خود اشاره كرد) دانشى انبوه است. اى كاش حاملانى براى آن مىيافتم !
۱۳۴.المواعظ العدديّة :روايت شده است كه چهار تن از راهبان نزد على عليه السلام آمدند تا او را بيازمايند . گفتند : معناى واحدى را با لفظ واحدى از او مىپرسيم . اگر پاسخ واحدى داد ، وى ناقص است .
يكى از آنها داخل شد و پرسيد : گردآورى مال بهتر است يا گردآورى دانش ؟
فرمود : «البته گردآورى دانش ؛ زيرا مال با دهش ، كاهش مىيابد ، ولى دانش ، افزايش مىيابد» .
فرد دوم وارد شد و همين را پرسيد . امام عليه السلام پاسخ داد : «البته دانش؛ چرا كه دانش ، دارندهاش را نگهدارى مىكند و دارنده مال به نگهدارى مالش مشغول است» .
آن گاه سومى داخل شد و همين پرسش را كرد . امام عليه السلام فرمود : «البته دانش ؛ زيرا آن كس كه به گردآورى دانش بپردازد ، فروتنىاش افزون مىشود و آن كس كه به جمعآورى مال سرگرم شود ، تكبرش فزون مىگردد» .
آن گاه فرد چهارم وارد شد و همان سؤال را طرح كرد . امام عليه السلام فرمود : «البته دانش بهتر است ؛ زيرا كسى كه در گردآورى دانش بكوشد ، دوستانش فراوان شوند و آن كه به ثروتاندوزى بپردازد ، دشمنانش فراوان گردند» .
