۱۸۶۹.امام على عليه السلام : تندىِ زبانت را در برابر كسى كه به زبانت آورْد و رسايى گفتارت را بر كسى كه استوارت ساخت ، به كار مگير .
۱۸۷۰.امام زين العابدين عليه السلام : حقّ مربّىات آن است كه وى را بزرگ بشمارى و مجلسش را محترم بدارى و به او نيكْ گوش بسپارى و توجّه كنى و صدايت را از او بلندتر نكنى و به كسى كه از وى چيزى مىپرسد ، پاسخ ندهى ، تا او خود ، پاسخ دهد و در مجلس وى با كسى سخن نگويى و نزد او غيبت كسى را نكنى و اگر نزد تو از او به زشتى ياد كردند ، دفاع كنى و عيبهايش را بپوشانى و افتخاراتش را آشكار سازى و با دشمنش ننشينى و با دوستش دشمنى نورزى كه اگر چنين كنى ، فرشتگان خداى عزّ و جلّ برايت گواهى مىدهند كه تو او را قصد كردهاى و دانش وى را براى خداوند - كه نامش بلند باد - فرا گرفتهاى ، نه مردم .
۱۸۷۱.امام زين العابدين عليه السلام- در روايتى ديگر - : حقّ مربّىات ، بزرگداشت اوست و حفظ احترام مجلسش و نيكْ گوش دادن به گفتارش و توجّه كردن به او و يارى دادن وى در كار خودت ، تا بتواند دانشى را كه نياز دارى به تو بياموزد؛ بدين گونه كه ذهن خود را براى او خالى سازى و فهمت را به او پيشكش كنى و دلت را پاك نمايى و چشمت را با ترك لذّتها و كاستن خواهشها به او بدوزى . همچنين ، بدانى در هر چه به تو مىآموزد ، بايد فرستادهاش باشى تا آن را به نادانان برسانى . پس بر توست كه اين رسالت را به بهترين وجه انجام دهى و چون به گردن گرفتى ، در رساندن و اداى آن ، خيانت نكنى .
۱۸۷۲.امام صادق عليه السلام : آموزگار ، در برابر مزد ، ياد نمىدهد؛ ولى هرگاه هديهاى برايش بياورند ، مىپذيرد .
۱۸۷۳.امام صادق عليه السلام : هركس كه مردم به او نياز دارند تا از دينشان آگاهشان كند ، ولى مزد بخواهد ، بر خداى متعال ، سزاوار است كه او را داخل آتش جهنّم كند .
