۱۸۸۷.عيسى عليه السلام- به حواريان -: به حقيقت برايتان مى‏گويم : مردم در حكمت دو گونه‏اند : مردى كه آن را با گفتارش استوار ساخته و با كردارش تصديق نموده است ؛ و مردى كه با گفتارش آن را استوار كرده ، ولى با زشتى كردارش تباهش ساخته است . پس چه تفاوت فاحشى ميان اين دو هست . خوشا به سعادت دانشمندان با كردار و واى بر دانشمندان [تنها ]اهل گفتار !

۱۸۸۷.عيسى عليه السلام- لِلحَوارِيّينَ - : بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : إنَّ النّاسَ فِي الحِكمَةِ رَجُلانِ : فَرَجُلٌ أتقَنَها بِقَولِهِ وصَدَّقَها بِفِعلِهِ . ورَجُلٌ أتقَنَها بِقَولِهِ وضَيَّعَها بِسوءِ فِعلِهِ ، فَشَتّانَ بَينَهما ! فَطوبى‏ لِلعُلَماءِ بِالفِعلِ ، ووَيلٌ لِلعُلَماءِ بِالقَولِ.^۱