۱۹۳۶.امام على عليه السلام : آن كه دانشش را تباه سازد ، گرفتار امواج توفانهاى زندگى مىگردد .
۱۹۳۷.امام على عليه السلام : دانش ، عذر بهانهتراشان را گسسته است .
۱۹۳۸.امام حسن عليه السلام : دانش ، عذر دانشاندوزان را گسسته است .
۱۹۳۹.امام صادق عليه السلام : در روز رستاخيز ، كسى بيشترين كيفر را مىبيند كه عدل را توصيف مىكند ، ولى به غير آن عمل مىكند .
۱۹۴۰.عيسى عليه السلام : شقىترينِ مردم ، كسى است كه نزد مردم به دانشش معروف و به كردارش ناشناخته است .
۱۹۴۱.عيسى عليه السلام : آنچه مىدانى ، تا به كارش نبندى ، به تو سودى نمىبخشد . بىگمان ، فراوانىِ دانش تا آن گاه كه به كارش نبستهاى ، جز بر نادانىات نمىافزايد .
۱۹۴۲.عيسى عليه السلام : تا آن گاه كه آنچه را مىدانى به كار نبستهاى ، آموختن آنچه نمىدانى ، تو را سود نمىبخشد . بىگمان ، فراوانىِ دانش ، هنگامى كه به كار بسته نشود ، جز بر تكبّر نمىافزايد .
۱۹۴۳.عيسى عليه السلام : تا كِى راه را براى شبروان توصيف مىكنيد ، حال آن كه خود با سرگشتگان ماندهايد ؟! از دانش ، اندكى بس است و از كردار ، بسيار .
۱۹۴۴.الكافى- به نقل از على بن اسباط، از معصوم عليه السلام در اندرزهاى خداى عزّ و جلّ به عيسى عليه السلام : چه قدر بنگرم وبجويموقوم ، غافلاند وباز نمىگردند؟ سخن از دهانشان بيرون مىآيد ، بى آن كه به دل پذيرفته باشند . خود را در معرض نفرت من قرار مىدهند و در همان حال ، از تقرّب به من براى جلب محبّت مؤمنان ، مايه مىگذارند .