۲۱۹.امام على عليه السلام : به نشانِ دانش ، بيم بسنده باشد .

۲۲۰.امام على عليه السلام : تو را در دانش ، بيم از خداى عزّ و جلّ بس باشد ، و در نادانى تو همين بس كه از عقلت (يا علمت) خوشت بيايد .

۲۲۱.امام على عليه السلام : نهايت شناخت ، بيم [ از خداوند] است .

۲۲۲.امام على عليه السلام : داناترينِ شما ، بيمناك‏ترين شماست .

۲۲۳.امام على عليه السلام : هر دانشمندى ، بيمناك است .

۲۲۴.امام على عليه السلام : داناترين مردم ، بيمناك‏ترين آنان از خداوند سبحان است .

۲۲۵.امام على عليه السلام : نهايت دانش ، بيم از خداى سبحان است .

۲۲۶.امام زين العابدين عليه السلام : [بار الها !] تو منزهى! در ميان آفريدگانت ، بيمناك‏ترين از تو ، داناترين ايشان‏اند به تو ، و خاضع‏ترين آنان در برابرت كوشاترين آنها در كار طاعت توست ، و خوارترين آنها نزد تو ، كسى است كه تو او را روزى مى‏دهى ، ولى جز تو را مى‏پرستد .

۲۲۷.امام صادق عليه السلام : بيم از خداوند ، در دلالت بر دانايى بس باشد و فريفته شدن به [ كَرَم ]او بر نادانى .^۱

۲۱۹.عنه عليه السلام : كَفى‏ بِالخَشيَةِ عِلماً.^۱

۲۲۰.عنه عليه السلام : حَسبُكَ مِنَ العِلمِ أن تَخشَى اللَّهَ عزّ و جلّ ، وحَسبُكَ مِنَ الجَهلِ أن تُعجَبَ بِعَقلِكَ - أو قالَ : بِعِلمِكَ -.^۲

۲۲۱.عنه عليه السلام : غايَةُ المَعرِفَةِ الخَشيَةُ.^۳

۲۲۲.عنه عليه السلام : أعلَمُكُم أخوَفُكُم.^۴

۲۲۳.عنه عليه السلام : كُلُّ عالِمٍ خائِفٌ.^۵

۲۲۴.عنه عليه السلام : أعظَمُ النّاسِ عِلماً أشَدُّهُم خَوفاً للَّهِ‏ِ سُبحانَهُ.^۶

۲۲۵.عنه عليه السلام : غايَةُ العِلمِ الخَوفُ مِنَ اللَّهِ سُبحانَهُ.^۷

۲۲۶.الإمام زين العابدين عليه السلام : سُبحانَكَ ! أخشى‏ خَلقِكَ لَكَ أعلَمُهُم بِكَ ، وأخضَعُهُم لَكَ أعمَلُهُم بِطاعَتِكَ ، وأهوَنُهُم عَلَيكَ مَن أنتَ تَرزُقُهُ وهُوَ يَعبُدُ غَيرَكَ !^۸

۲۲۷.الإمام الصادق عليه السلام : كَفى‏ بِخَشيَةِ اللَّهِ عِلماً ، وكَفى‏ بِالاِغتِرارِ بِهِ جَهلًا.^۹