حدیث :
الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى، عَنْ عَبْدِ الْمُؤْمِنِ، عَنْ سَالِمٍ، قَالَ:
سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ» قَالَ: «السَّابِقُ بِالْخَيْرَاتِ: الْإِمَامُ، وَ الْمُقْتَصِدُ: الْعَارِفُ لِلْإِمَامِ، وَ الظَّالِمُ لِنَفْسِهِ: الَّذِي لَايَعْرِفُ الْإِمَامَ».
ترجمه :
سالم گفت: از امام باقر عليه السلام در باره اين سخن خداوند عز و جل : «سپس كتاب را به كسانى از بندگان خود كه برگزيديم ، ميراث داديم . پس برخى از ايشان ، به خود ستمكارند و برخى از ايشان ميانه روند و برخى از ايشان ، به اذن خدا ، در خوبى ها پيشتازند» پرسيدم .
فرمود : «پيشتاز در خوبى ها ، امام است . ميانه رو ، كسى است كه امام را مى شناسد [و به امامت اعتقاد دارد] . ستم كننده به خويش ، كسى است كه امام را نمى شناسد [و به وى اعتقاد ندارد]».
الكافي (ط - دارالحديث)، ج۱، ص: ۵۳۲