محور دين، انسان و سعادت اوست و سعادت انسان در گرو سلامتش است. دوران شيرخوارگی دوران بسيار مهم در زندگی هر انسانی است. كودكی كه در دوران اوليه زندگی خود تغذيه مناسب داشته باشد، به رشد جسمانی كامل دست يافته، در آينده فردی تندرست و شاداب خواهد بود. اجرای کامل و دقيق احکام الهی در زندگی، سلامت جسم و جان انسان را به همراه دارد. در اين تحقيق، روايات مربوط به دوران شيردهی مورد بررسی قرار گرفته است. توصيه‌های آن، پس از تطبيق با علوم تجربی، به چهار بخش تقسيم می شود. بخش اول، توصيه‌هايی است که با يافته‌های علوم تجربی مطابق است؛ مانند اهميتی که شير مادر دارد. بخش دوم، توصيه‌هايی است که احاديث برای شروع و تداوم شيردهی دارند و کاربردی تر و موفق‌تر از اقدامات علوم بهداشتی و پزشکی است. بخش سوم، آن دسته از رواياتی است که درباره اهميت و انتخاب دايه است. بخش چهارم نيز مربوط به مدت زمان شيردهی است که به نظر می رسد با اهداف علوم تجربی مغايرت دارد. يکی از اهداف سازمان جهانی بهداشت تداوم شيردهی تا شش ماه است. اين مدت با کمترين مدت زمان توصيه شده توسط احاديث ـ که ۲۱ ماه بوده ـ متفاوت است. در اين نوشتار، سعی شده است که اين نکات مورد بررسی و تحليل قرار گيرد.