۱۱۳۳.عنه عليه السلامـ في وصفِ النّاكبِ ـ: أنا الذِّكْرُ الّذي عنه ضَلَّ ، و السّبيلُ الَّذي عنه مالَ ، و الإيمانُ الّذي به كَفَر ، و القرآنُ الَّذي إيّاهُ هَجرَ ، و الدِّينُ الّذي بهِ كَذّبَ ، و الصِّراطُ الَّذي عنه نَكَبَ . ^۱

۱۱۳۴.عنه عليه السلام :أنا عَينُ اللّهِ ، و أنا يَدُ اللّهِ ، و أنا جَنْبُ اللّهِ ، و أنا بابُ اللّهِ . ^۲

۱۱۳۵.عنه عليه السلام :أنا أوّلُ مَن بايَعَ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله تحتَ الشَّجَرةِ في قولِه : « لقد رضِيَ اللّهُ عنِ المؤمنينَ إذ يُبايعونكَ تحتَ الشّجرةِ»^۳ . ^۴

۱۱۳۶.عنه عليه السلام :أنا الاُذُنُ الواعِيَةُ ، يقولُ اللّهُ عزّ و جلّ : «و تَعِيَها اُذنٌ واعيةٌ»^۵ . ^۶

۱۱۳۷.عنه عليه السلام :أنا أوَّلُ مَن يَجْثو لِلخُصومَةِ بينَ يدَيِ اللّهِ عزّ و جلّ يومَ القيامةِ . ^۷

۱۱۳۸.عنه عليه السلام :قالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : لَوْلاكَ يا علِيّ، ما عُرِفَ المؤمنونَ مِنْ بَعْدي . ^۸

۱۱۳۹.عنه عليه السلام :بَعَثني رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إلى أهلِ اليَمَنِ لِأقْضيَ بينَهُم فقلتُ : يا رسولَ اللّهِ ، بَعَثْتَني و أنا شابٌّ لا عِلمَ لي بالقضاءِ ، فَضَربَ بيدِهِ على صَدري فقالَ : اللّهمَّ اهْدِ قَلْبَهُ ، و سَدِّدْ لِسانَهُ ، فَما شَكَكْتُ في قَضاءٍ بَيْنَ اثنَيْنِ حتّى جَلَسْتُ مَجْلِسي هذا . ^۹

۱۱۳۳.امام على عليه السلامـ در توصيف كسى كه از او كناره گرفت ـفرمود : من همان ذِكر و يادى هستم كه [ او مرا] به فراموشى سپرد و همان راهى هستم كه از آن منحرف شد و همان ايمانى هستم كه بدان كفر ورزيد و همان قرآنى هستم كه تركش كرد و همان دينى هستم كه تكذيبش نمود و همان صراطى هستم كه از آن كناره گرفت.

۱۱۳۴.امام على عليه السلام :من چشم خدايم، من دست خدايم، من پهلوى خدايم، و من دروازه خدايم.

۱۱۳۵.امام على عليه السلام :من نخستين كسى هستم كه زير درخت با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بيعت كرد و خدا فرمود: «خداوند از مؤمنان، آن گاه كه زير درخت با تو بيعت مى كردند، خشنود شد».

۱۱۳۶.امام على عليه السلام :من همان گوش شنوايم كه خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد: «و گوشهاى شنوا آن را در مى يابند».

۱۱۳۷.امام على عليه السلام :من نخستين كسى هستم كه در روز قيامت براى دادخواهى [ از دشمنان ]در برابر خداوند عزّ و جلّ بر زانو مى نشيند.

۱۱۳۸.امام على عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : اى على ! اگر تو نبودى بعد از من مؤمنان شناخته نمى شدند .

۱۱۳۹.امام على عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مرا براى قضاوت به سوى مردم يمن فرستاد. عرض كردم: اى پيامبر خدا! مرا كه جوان هستم و از دانش قضاوت ناآگاه، مى فرستى؟ پيامبر دست به سينه من زد و فرمود: «خدايا! قلب او را هدايت كن و زبانش را استوار بدار (حكم حق را بر زبانش جارى گردان)». از آن پس تا كنون كه اين جا نشسته ام در قضاوت ميان دو نفر، هرگز دچار شك و ترديد نگشتم.