حديث «خيار خصال النساء...» فضايل اصلی زنان را رذيلت‌های مردانه دانسته و بدين ترتيب، فضايل اخلاقی را با جنسيت پيوند زده و بر تمايز اخلاقی زن و مرد تأکيد کرده است. در اين مقاله، پس از طرح مسأله، کوشش شده است تا مضمون وکارآمدی اين حديث، در هفت بخش بررسی و تحليل شود. در بخش نخست، منابع اين حديث و تفاوت‌های لفظی آن نقل شده است. بخش دوم، ديدگاه مفسران و شارحان نهج البلاغه را درباره اين حديث تجزيه و تحليل می کند. سومين بخش، بنيادهای علمی و زيست‌شناختی تمايز ميان زن و مرد را بررسی مي‌کند. چهارمين بخش، به تحليل اين حديث در پرتو تازه‌ترين يافته‌ها و مطالعات اخلاقی در حوزه زنان می پردازد. در پنجمين بخش، به تحليل سندی و محتوايی اين حديث و مقايسه مضمون آن با آموزه‌های قرآنی پرداخته شده است. ششمين بخش، مدعی آن است که مضمون اين حديث، اعتقادی است کهن، مبنی بر فروتری جنس زن که در قالب حديث در آمده است. هفتمين بخش، با اشاره به سه اصل روشی درباره اين قبيل احاديث، روند تغيير مضمونی و لفظی برخی احاديث را نشان می دهد. سرانجام، نويسنده در پايان مقاله خود نتيجه می گيرد که اين حديث، سندی مقبول، مضمونی مستدل و محتوايی سازگار با ديگر آموزه‌های قرآنی و آموزه‌های اخلاقی احاديث ندارد.
