فرضيه نزول دوباره بعضی از آيات و سوره‌ها ـ كه در ميان برخی از كتاب‌های تفسيری و علوم قرآنی آمده ـ هنگامی مطرح شده است كه در خصوص آيه‌ای دو يا چند سبب نزولی كه هم‌زمان نيستند، ذكر شود. در اين حال، برخی محققان، به دليل ناتوانی از ترجيح يكی از روايات و يا پرهيز از هرگونه نقد و ارزيابی آرای گذشتگان، قايل به تكرار نزول شده‌اند و صحت روايات را پذيرفته‌اند؛ بدون آن كه به نقّادی متن آنها از جهت زمان نزول، سياق آيات و فضاي حاكم بر نزول آيات بپردازند. مهم‌ترين دليل اعتقاد به تکرار نزول، نبود تحليل درست از مضامين روايات سبب نزول است. اين فرض از هيچ يک از صحابه شنيده نشده و در آثار متقدمان، همچون طبری، مطرح نشده است. تلاوت مجدد آيه در حادثه‌ای مشابه، نزول دوباره آن آيه نيست. مطابق اين فرض، پيامبر اکرم(ص) متن آياتی را که قبلاً بر او ابلاغ شده بود، فراموش می کرد، يا قدرت تطبيق وقايع با آيات مناسب نداشت. اين مقاله به بررسی اين فرضيه پرداخته و از درستی يا نادرستی آن سخن خواهد گفت.
