تأکيد مي‌کرد و خود در اين راه سرآمد بود. ^۱ همچنين نيکي ورزيدن نسبت به آفريده‌هاي خداوند، حتي حيوانات دريا از جمله آموزه‌هاي ارزشمند حضرت عيسي(عليه السلام) است. ^۲

معجزات حضرت عيسي(عليه السلام)

درباره معجزات مطرح شده در قرآن کريم و روايات، معجزاتي وجود دارد که در کتب رسمي و اناجيل اربعه وجود ندارد. موارد زير از جمله آنهاست: «سخن گفتن حضرت عيسي در گهواره» ^۳ ، «ساختن پيکره گلين پرنده و دميدن در آن و تبديل شدن به پرنده» ^۴ ، «فراهم شدن رطب تازه و نهر روان براي حضرت مريم در هنگام تولد حضرت عيسي» ^۵ و «درخواست مائده آسماني توسط حواريون و نزول مائده بر عيسي و حواريون». ^۶
بايد گفت که برخي از اين داستان ها نظير «رُطبِ رسيده»، «نهرِ روان»، «سخن گفتن عيسي در گهواره»، «معجزه آفرينش پرنده» در برخي انجيل هاي آپوکريفا گزارش شده است که در اينجا به برخي از آنها به صورت مستند مي‌پردازيم. انجيل کودکي به زبان عربي ^۷ با اين گزارش آغاز مي شود که عيسي چگونه در گهواره سخن گفت. در اين انجيل از قول حضرت عيسي آمده است که «او پسر خداست که خدا او را براي نجات جهانيان فرستاده است» ^۸ ، اما مطابق قرآن کريم او گفت که:
بنده خدا و پيامبر اوست و خدا به او دستور داده است که تا پايان عمر نماز را به پا دارد و زکات بدهد و به مادرش احسان نمايد. ^۹
برخي روايات در باب معجزات حضرت عيسي به اين مطلب مي‌پردازد که معجزات پيامبران الهي متناسب با اقتضائات زمان خودشان بوده است. در اين روايات، اشاره شده که سحر در زمان حضرت موسي( رايج بوده، از اين رو، معجزه حضرت موسي نيز به گونه‌اي بوده که ضمن باطل کردن سحر ساحران، کاري به ظاهر ساحرانه انجام مي‌داده است. همين طور در زمان حضرت عيسي امور پزشكي رواج داشته است. از اين رو، حضرت عيسي(عليه السلام) ـ که سابقه‌اي هم در طب نداشته ـ بيماري‌هاي غير قابل علاج را درمان مي‌کرده و نيز مرده‌ها را زنده مي‌کرده است تا حجت را بر مردم تمام کند که او پيامبر خداست. به همين منوال، در زمان پيامبر اسلام ـ که سخنوري و خطابه رايج بوده ـ خداوند معجزه آن حضرت را از نوع کلام قرار داده است. ^۱۰ پيام اصلي آيه 106 سوره بقره ـ که به اشتباه آن را در مورد نسخ آيات قرآن گرفته‌اند ـ نيز آن است که مردم نبايد انتظار داشته باشند که معجزات پيامبران ^۱۱ ، همگي از