رغبتش را نسبت به آخرت تنظيم مي‌كند و نسبت به حال، زاهد مي‌گردد. بر همين اساس، امام علي( مي‌فرمايد:
أحزَمُكُم أزهَدُكُم؛^۱دورانديش ترينِ شما، زاهدترينِ شماست.

ب. تنظيم روزي

از قوانين زندگي، تنظيم روزي است كه بر اساس مصلحت انسان توسط خداوند متعال صورت مي‌گيرد و با عنوان تقدير روزي از آن ياد مي‌شود. ^۲ اگر انسان باور کند که روزي به صورت حکيمانه تنظيم مي‌شود، تقاضاي بيشتر نخواهد کرد. دليل وحي و زياده طلبي، باور نداشتن به تنظيم حکيمانه روزي است. وقتي انسان قبول نداشت که آنچه اکنون دارد، به مصلحت او است، حرص و رغبت به دنيا پيدا مي‌کند. بنابراين، راه تنظيم رغبت و کاستن از زياده‌طلبي، باور به حکيمانه بودن تنظيم روزي است. رسول الله( در اين باره مي‌فرمايد:
اِرضَ بِقِسمِ اللهِ تَکُن زاهِداً.^۳
همچنين در حديث ديگري از آن حضرت آمده است:
أشرَفُ الزُّهدِ أن يسکُنَ قَلبُکَ عَلي ما رُزِقتَ.^۴
از اين رو، اگر كسي از روزي خداوند راضي نباشد، نمي‌توان وي را زاهد دانست. رسول خدا (از قول حضرت خضر( در اين باره مي‌فرمايد:
... مَن يحَقِّرُ حالَهُ و يتَّهِمُ اللهُ بِما قَضي لَهُ، کَيفَ يکونُ زاهِداً؟!^۵
امام كاظم( روش شناختي خرمندان در باره روزي را ـ كه آنان را به زهد وامي‌دارد ـ چنين بيان مي‌فرمايد:
يا هِشام! إنَّ العُقَلاءَ زَهِدوا فِي الدُّنيا و رَغِبوا فِي الآخِرَةِ؛ لاِءَنَّهُم عَلِموا أنَّ الدُّنيا طالِبَةٌ مَطلوبَةٌ، وَالآخِرَةَ طالِبَةٌ و مَطلوبَةٌ، فَمَن طَلَبَ الآخِرَةَ طَلَبَتهُ الدُّنيا حَتّى يَستَوفِيَ مِنها رِزقَهُ، و مَن طَلَبَ الدُّنيا طَلَبَتهُ الآخِرَةُ فَيَأتيهِ المَوتُ فَيُفسِدُ عَلَيهِ دُنياهُ وآخِرَتَهُ.^۶
اين روش مي‌تواند الگوي كساني باشد كه مي‌خواهند زهد در دنيا داشته باشند تا از فوايد آن بهره‌مند شوند.