هشدار از خویشان

آیه انذار:

وَ أَنْذِرْ عَشیرَتَکَ الْأَقْرَبینَ.[۱]

و خویشانِ نزدیکت را هشدار ده.

علّامه طباطبایی می فرماید:

علّت، آن است که خداوند بفهماند بر خلاف روش پادشاهان که در مورد قوانین و مقرّرات نسبت به خویشان خود، مسامحه می کردند، در امر نبوّت، هیچ استثنا و تبعیضی در کار نیست. لذا تفاوتی میان امّت اسلامی در ترک شرک نیست، خواه از نزدیکان پیامبر باشند و خواه غریبه باشند. همگان، بنده اند و خداوند، مولای همه است.[۲]

مرحوم امین الإسلام طَبرِسی نیز آورده است:

با انذار خویشان، طمع اجانب در این که پیامبر(ص) با آنان مدارا و مسامحه کند، قطع شد؛ چرا که وقتی پیامبر(ص) با خویشان خود تساهلی ندارد، در مورد دیگران به طریق اولٰی، تسامح نخواهد کرد.[۳]