علامه مجلسي اول از تعليم و تربيت خاصي برخوردار بوده است که نشانه اصالت خانوادگي اوست. او که شخصاً هم دلي پاک و انديشهاي تابناک داشت و قلبش مالامال از محبت و عشق به خاندان عصمت و طهارت( بود، با بهره‌وري از اصالت خانوادگي و زحمات پيگير و قابل ملاحظه در راه کسب علم و کمال چندان کوشيد، تا به مقام والايي از علم و عمل رسيد. آنچه که محمد تقي مجلسي را بيش از همه مجذوب شيخ بهايي کرده بود، علاوه بر تسلط او بر علوم شرعي، سير و سلوک روحاني و زهد و قناعت آن عارف و فقيه پر آوازه بود. از اين رو، همراهي محمد تقي مجلسي با شيخ، از ابتداي دوران تحصيل تا اواخر عمر شيخ ادامه داشت. وي علاوه بر آن، از مجلس درس علماي ديگري همچون مير فندرسکي، قاضي ابو السرور، امير اسحاق استرآبادي، شيخ عبدالله بن جابر عاملي (پسر عمهاش ) و ملا محمد قاسم عاملي (دايياش) نيز بهره برده است.
از آثار قلمي وي ميتوان به اين عناوين اشاره کرد: آداب نماز شب، احياءالاحياء في شرح تهذيب الحديث، اربعون حديثاً، ترجمه صحيفة الرضا، روضة المتقين در شرح من لايحضره الفقيه به زبان عربي، و لوامع قدسيه به زبان فارسي بر آن کتاب، زادالسالکين سير و سلوک يا مجاهديه، شرح زيارت جامعه کبيره و شرح خطبه همام ...
4. شيخ فاضل جواد بن سعد الله بن جواد البغدادي الکاظمي ( م 1065 )
جواد بن سعيد يا سعد الله بن جواد بغدادي کاظمي، عالمي فاضل، محقق، جليل القدر بود. در فقه و اصول و معقول و منقول، تفسير و رياضي و ديگر علوم متداول روز، تحقيقات بهسزايي داشت. داراي حافظهاي قوي و ادراکي نافذ، و تمام لحظات وي در تحصيل علوم مصروف بود. از تأليفات وي ميتوان به مسالک الافهام في شرح آيات الاحکام ( الذريعة إلى تصانيف الشيعة: ج 20 ص 377)، شرح جعفريه محقق کرکي، شرح خلاصة الحساب شيخ بهايي، شرح دروس شهيد اول و غاية المأمول في شرح زبدة الاصول (همان: ج 16 ص 15) اشاره کرد.
5. بدر الدين عاملي (م بعد 1060)
فقيه امامي، محدّث، محقّق که در ماه ذيقعده سال 1026، شيخ بهايي برايش اجازه حديث بر نسخهاي از شرح الفيه پدرش داد. بعضي از تأليفات شيخ بهايي را شرح نموده است، مثل: الاثنا عشرية در صلاة و صوم، زبدة الأُصول در أُصول فقه. وي رسالهاي در عمل به خبر واحد نگاشته و اسم آن را عيون جواهر النقاد في حجية أخبار الآحاد گذاشته است (همان: ج1 ص42).
6. سيد حسين بن حيدر الکرکي (م 1041)
معروف به مجتهد يا مجتهد کرکي، و گاهي از وي به مفتي اصفهان ياد ميشد. در روايتِ تمامي کتابهاي فقه و تفسير و حديث، از شيخ بهايي اجازه داشت. از مشايخ محقق سبزواري و ملا محمد تقي مجلسي است. در کتابهاي تراجم (تکملة أمل الآمل: ص 180)، از وي به عنوان کثير الشيوخ
