بهشتي صد درجه

پيامبر اکرم( در تصويري عجيب، مراتب و درجات مختلف بهشت را اين‌چنين ترسيم مي‌نمايد:
بهشت، صد درجه (و مرتبه) دارد که فاصله ميان هر يک از درجات آن، همچون فاصله آسمان و زمين است. بالاترين درجه آن، فردوس است که از آن جا، نهرهاي چهارگانه بهشت مي‌جوشد. پس اگر از خدا درخواستي داريد، از او فردوس را طلب نماييد.^۱

درختي شگفت

در تصويري ديگر، از درختي بهشتي ياد شده که نه تنها قابل مقايسه با درختان دنيا نيست، بلکه حتي درک حقيقت آن نيز از افق فکر انسان، و از دايره انديشه و تصور و خيال و وهم ساکنان دنيا، بيرون است.
به اين تابلوي جذّاب و خيره‌کننده بنگريد:
در بهشت، درختي است که بالايش زيور آلات مي‌رويد و از پايين آن اسب‌هايي بالدار سياه و سفيد، زين شده و لجام خورده، که فضولاتي ندارند و اولياء خدا سوار بر آن شده و هر کجا بخواهند، آنها را خواهد برد.
کساني که مرتبه‌اي پايين‌تر از آنها دارند، مي‌پرسند: پروردگارا! چه يچز اين‌گونه بندگانت را به چنين مقامي نائل نمود. خداي متعال مي‌فرمايد: آنان شب‌ها به تهجّد بر مي‌خواستند و روزها را روزه مي‌داشتند، با دشمنان خدا به جهاد برمي‌خواستند و ترسي به دل راه نمي‌دادند، و انفاق و بخل نمي‌ورزيدند. ^۲
و در صحنه‌اي ديگر، از درخت بهشتي ديگري ياد شده است که از سايه گسترده‌اش مي‌توان به عظمت و شکوه و جلال آن پي برد:
در بهشت درختي است که فرد سواره در سايه آن صد سال (راه را) مي‌پيمايد، اما باز هم خاتمه نمي‌يابد. ^۳