آبي گداخته

در تصويري ديگر، شاهد اين صحنه دهشت انگيز هستيم:
بر سر دوزخيان آبي سوزان و جوشان مي‌ريزند، چنان‌که در درونشان نفوذ مي‌کند و به تهيگاهشان راه مي‌يابد و هر چه در آن است را هم ذوب مي‌کند، تا آن‌که از پاهايشان بيرون مي‌ريزد. و اين همان «صَهر» ^۱ (و ذوب نمودن است که خداوند در قرآن از آن ياد نموده ^۲ ) است. سپس بار ديگر به حالت سابق خود باز مي‌گردند. ^۳
اگر دوزخيان اميد داشتند که با اين عذاب دردناک عمرشان خاتمه پذيرفته و به هلاکت ابدي مي‌رسيدند، شايد تحمل اين همه درد و رنج را به جان پذيرا مي‌شدند، اما چه سود که پس از هر مرحله، بار ديگر به وضعيت سابق باز مي‌گردند و آماده مرحله ديگري مي‌شوند، و اين خود عذابي مضاعف براي آنان به ارمغان مي‌آورد.

عذابي شگفت براي برخي ظاهرسازان

و در تصويري شگفت، صحنه عذاب برخي آمران دروغين به معروف و ناهيان از منکر، چنين به نمايش در آمده:
روز قيامت، مردي را مي‌آورند و در دوزخ مي‌افکنند و روده‌هايش از شکمش بيرون مي‌ريزد، و در جهنم، مانند خر آسياب مي‌چرخد.
دوزخيان به دورش جمع مي‌شوند و مي‌پرسند: فلاني! چگونه تو را در اين حال مي‌بينيم؟ آيا تو خود امر به معروف و نهي از منکر نمي‌کردي؟ پاسخ مي‌دهد: آري، به کارهاي خوب فرمان دادم، اما خود به آن عمل نمي‌کردم، و از زشتي‌ها نهي مي‌کردم، ليکن خودم مرتکب آن مي‌شدم. ^۴
به جز مورد ياد شده، به صحنه‌هاي عذاب افراد گوناگوني همچون متکبّران، پيشوايان جور، زنان بي‌پوشش و بي‌پروا، عالمان بي عمل و مانند آنها مي‌توان اشاره نمود، که نکته قابل تأمل درباره نوع