على عليه السلام : شنيدم خانه اى خريده و براى آن سندى نوشته و گواهانى گرفته اى و در بهاى آن مالى (طلا) وزن كرده اى.
شريح: چنين است يا اميرالمؤمنين! على: اى شريح! از خدا پروا كن! كسى (عزراييل) به سراغ تو مى آيد كه در آن سند مكتوب نمى نگرد و از بيّنه و شهود هم نمى پرسد و تو را از آن خانه بيرون مى برد و مردم تو را در گور تنها مى گذارند. بنگر مبادا اين خانه را جز از مالك واقعى آن خريده باشى و بهاى آن را از غير حلال بپردازى كه خسارت دنيا و آخرت نصيب تو خواهد.شد. ^۱ و به روايت ديگر باز هم از او روايت شده: روزى اميرالمؤمنين عليه السلام يارانش را اندرز مى داد؛ از جمله فرمود: منتظر اجل باشيد و با كارهاى نيك به استقبال آن بشتابيد. به اموال اندوخته تان دل مبنديد كه آرزوهاى فريب شما را رها مى سازند. دنيا فريبنده است، انسان را بر زمين مى زند، حيله باز و افسونگر است، آب جويهايش رخشنده و ميوه درختانش رسيده است، ظاهر آن شادى و باطنش مكر و فريب است و دندانهاى مرگ شما را مى خورد و مصيبتها شما را تلف مى كند. ^۲

تفسير و تأويل قرآن

از موضوعات كه در احاديث عبدالعظيم عليه السلام چشمگير است، تفسير و تأويل برخى آيه هاى ذكر حكيم جلّ و علا است. در اين احاديث از جمله از تنزيه بارى تعالى نفى تشبيه و تجسيم و ديگر صفات جسمانى و ويژگى هاى پديده ها، سخن به ميان آمده