ماءً غدقاً» ¹ ؛ «آب را به ايمان و طريقت را به ولايت على بن ابيطالب عليه السلام و ديگر اوصياء معنى كردند. ²
عبدالعظيم از ابن ابى عمير و او از اسباط نقل كرده: نزد امام صادق عليه السلام بودم. مردى از آيه «انّ فى ذلك لآيات للمتوسمين و انّها لبسبيل مقيم» ³ ؛ «همانا در آن نشانه هايى است براى خير شناسان و آنان راهى استوار و ماندگارند» ، پرسيد؛ امام فرمودند: متوسّم ما هستيم و راه در وجود ما قرار دارد. ⁴
علاّمه مجلسى مى نويسد: متوسّم كسى است كه در سِمَة و علامت مى نگرد و «توسّم خير» يعنى: شناسايى آن و معناى كلام امام كه فرمود: «نحن المتوسّمون...»، شايد آن باشد كه در قرآن علامتهايى است براى كسانى كه بطون قرآن را مى فهمند و امور را با اشارتهاى خفى مى شناسند و اين راه همواره در وجود امامان است و زوال ناپذير مى باشد. آنان هستند كه دليل راه اند؛ بلكه خود راه خير هستند. ⁵
امام جواد محمد بن على عليهماالسلام به روايت عبدالعظيم، ظلم مذكور در آيه 168 و 169 سوره نساء را بر ستم در حق آل محمد عليهم السلام تأويل فرمود؛ همچنان كه آيه 170 از همان سوره را اين گونه تفسير فرمود: اى مردم! همانا پيامبر صلى الله عليه و آله سخن حق درباره ولايت على بن ابى طالب عليه السلام را از سوى پروردگارتان براى شما آورده است؛ به او بگرويد، براى شما بهتر است. و هر گاه ولايت على را انكار كنيد، همه آنچه در آسمانها و زمين است از آنِ خدا مى باشد. ⁶