به كمال انجاميد كه ده هزار مرد باشند، با اذن خدا خروج فرمايد و آن قدر از دشمنان خدا بكشد تا خدا عزّ و جلّ از او راضى گردد.
عبدالعظيم، در ادامه حديث مذكور، گويد: به امام عرض كردم: چگونه مى داند كه خدا خشنود شده است؟ امام فرمود: خدا در دل او رحمت (ويژه) پديد آورد و وقتى داخل مدينه شود، لات و عُزّا را بيرون مى آورد و هر دو را آتش مى زند. ^۱ از جواد الائمه عليه السلام از نماز در مساجد داراى نقش و نگار پرسيدند. پاسخ داد: من آن را خوش ندارم و امروز براى شما مانعى ندارد؛ ليكن هر گاه حكومت عدل و داد بر پا شود، خواهيد ديد كه در اين خصوص چه مى كنند؟ ^۲
ابو خالد كابلى در تفسير آيه «فآمنوا باللّه و رسوله و النور الذى انزلنا»^۳ ؛ «ايمان آوريد به خدا و رسول او و نورى كه فرود فرستاديم» ، گفت: ابو جعفر (امام جواد عليه السلام ) فرمود: اى ابا خالد! به خدا قسم! مراد از نور، امامان هستند... . ^۴
ابو حمزه ثمالى از همان كابلى نقل كرد: به حضور سرور خود على بن حسين زين العابدين عليهماالسلام رسيدم و پرسيدم: اى فرزند رسول خدا! بفرماييد خداى عزّ و جلّ اطاعت و موّدت چه كسانى را پس از رسول خدا صلى الله عليه و آله واجب فرموده است؟ امام سجاد عليه السلام فرمود: اى كابلى! صاحبان امر كه خداوند عز و جل آنان را براى مردم، پيشوا قرار داده و طاعتشان را لازم دانسته است، اميرمؤمنان على بن ابيطالب و پس از او حسن و سپس حسين عليهم السلام هستند و اكنون به ما رسيده است.