1. اطمينان از صدور
متون زيادى چنين بودند. گونه هاى مختلف اين قبيل روايات، از اين قرار است:
الف) عرضه اسرائيلياتى كه در بين مسلمين رواج پيدا كرده بود و بيشتر در مورد پيامبران پيشين بود و افعال قبيحى را بدانان نسبت مى داد. ۱ اين متون با عصمت انبيا و ملائكه سازش ندارد و بدين سبب موجب شك و شبهه راويان مى گشت. از اين گروه، مى توان به موارد ذيل اشاره داشت:
ـ حضرت داود عليه السلام و اوريا: امام رضا عليه السلام از على بن جهم مى پرسد كه در بين شما سنيان درباره داود چه مى گويند. او نيز داستانى اسرائيلى كه در بين آنان مشهور بوده را باز مى گويد. اجمال داستان آن است كه حضرت داود در هنگام عبادت پرنده زيبايى را مى بيند و آن را تعقيب مى كند، همسر اوريا (از سرداران سپاه خود) بر روى كاخ را مشاهده مى كند و دلباخته او مى شود. اوريا را به صف مقدم مى فرستد تا كشته شود و آن گاه با همسر او ازدواج مى كند!
در اين هنگام، امام رضا عليه السلام دست خود را به پيشانى خود زد و فرمود: «انا للّه و انا إليه راجعون» به پيامبرى از پيامبران خود نسبت مى دهيد كه آن مقدار بى اعتنا به نماز خود بوده كه به دنبال پرنده اى حركت كرد. سپس كارى ناپسند [نگاه به نامحرم ]را به او نسبت مى دهيد و در آخر او را متهم به قتل مى كنيد.
على بن جهم مى گويد: پرسيدم: اى زاده رسول خدا! پس داستان او و اوريا چه بود؟ امام رضا عليه السلام فرمود: در زمان داود، رسم اين بود كه زن پس از مرگ يا قتل شوهر خود هرگز ازدواج نمى كرد. اولين كسى كه خداوند عزوجل به او اجازه داد كه با زن
1.فعل معصومان همانند قول آنان، حجت است و نقل آن حديث شمرده مى شود.
