اينان اند كه دلهاى مؤمنان را نورافشان مى كنند و خدا نور ايشان را از هر كس بخواهد پنهان و در حجاب نگه مى دارد. در نتيجه دلهايشان تاريك و پوشيده از پرده ظلمت مى گردد. ۱
بى جهت نيست كه حضرت عبدالعظيم عقايدش را بر امام معصوم عرضه مى دارد و در آنجا به ولايت عشق مى ورزد. ۲ و در پايان عرض مى كند:
«فقلت: أقررتُ، و أقول أنّ وليَّهُم وَليُّ اللّهِ، و عدوَّهم عدوّ اللّهِ، و طاعتَهم طاعةُ اللّهِ و معصيَتَهُم معصيةُ اللّه؛ به امام هادى عليه السلام عرض كردم: (به دوازده امام عليهم السلام) اقرار دارم و معتقدم: دوستشان، ولىّ خدا و دشمنشان، دشمن خدا و اطاعتشان، اطاعت خدا و نافرمانيشان، معصيت خدا است».
نيز در حديث 33 از محمد بن جعفر تعجب مى كند كه چگونه خود حديث امامت را از امامش شنيد، ولى از گردونه ولايت خارج شد.
1.مسند عبدالعظيم حسنى، ح ۷۴ (در اين باب رواياتى ديگر در مسند هست؛ از جمله حديث ۹۶)؛ الكافى، ج ۱، ص ۱۹۵، ح ۱ و ۴.
2.مسند عبدالعظيم حسنى، ح ۸۳؛ صدوق، الأمالى، ص ۴۱۹.
