ابوبصير گويد: از امام صادق عليه السلام تفسير آيه شريفه «الذين يستمعون القول فيتّبعون أحسنه...»^۱ را پرسيدم؛ فرمودند: «هم المسلمون لآل محمّد، الذين إذا سمِعُوا الحديثَ لم يزيدوا فيه و لم ينقصوا منه، جاؤوا به كما سمعوه؛ منظور از كسانى كه سخن را مى شنوند واز بهترينش پيروى مى كنند افرادى هستندكه تسليم آل محمدند؛همان كسانى كه وقتى حديث را مى شنوند، آن را بى كم و زيادى، عين آنچه شنيده اند، نقل مى كنند.

سوم: روايات تفسيرى

اين پيام ها و معناهايى كه در روايات مسند عبدالعظيم در اين بخش آمده است، اگر نبود، هرگز معلوم نمى شد كه اين آيات درباره ولايت و خاندان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله است. به نمونه هايى توجه كنيم:
زيد شحّام مى گويد: حضرت امام صادق عليه السلام به من فرمودند: امشب، شب جمعه است؛ قدرى قرآن بخوان! من اين آيات را خواندم: «إنّ يوم الفصل ميقاتُهُم أجمعين * يَوْمَ لا يُغنِى مَولىً عن مّولىً شيئاً و لا هُم يُنَصْرون * إلاّ مَن رَحِم اللّهُ»^۲ ، يعنى: در حقيقت، روزِ«جداسازى»، موعدهمه آنهااست؛ همان روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى نمى تواند حمايت كند و آنان يارى نمى شوند، مگر كسى را كه خدا رحمت كرده باشد.
امام صادق عليه السلام با شنيدن اين آيات فرمودند: «نحن واللّه الذي رحم اللّه و نحن واللّه الذي استثنى اللّه لكنّا نغني عنهم؛به خدا سوگند ماييم كه مورد رحمت خدا هستيم و به خدا قسم ماييم كه خدا در اين آيه استثنا كرده، [هيچ دوستى از دوستى بى نياز نيست ]ولى ما بى نيازيم از آنان».^۳