از امام رضا عليه السلام ـ و به عقيده برخى حديث شناسان ـ از امام هادى عليه السلام پيامى به حضرت عبدالعظيم رسيده كه حاوى راز و رمز موفقيت انسان است.
فرمودند: «اى عبدالعظيم! سلامم را به اوليايم برسان و به آنان بگو: براى سلطه شيطان بر جانشان، راهى باز نكنند و اجازه ندهند بر دلشان حاكم گردد. و آنان را به صِدق حديث و اداى امانت دستور دِه. و آنان را امر كن به سكوت و ترك جدال و مشاجره در مسائل غير مربوطه. و سفارش كن به اِقبال و روآورى به همديگر و زيارت و ديدار؛ زيرا اين برنامه ها باعث تقرّب به من است.
دوستان ما، خود را سرگرم نكنند به كوبيدن همديگر؛ زيرا من به جانم سوگند ياد كرده ام كه هر كه چنين كند و دوستى از اوليايم را به خشم و سخط آورد، از خدا بخواهم كه او را در دنيا به سخت ترين عذاب ها شكنجه كند و در آخرت نيز از زيان كاران خواهد بود.
به شيعيانم خبر ده كه خدا نيكانشان را مى آمرزد و از افراد بدشان درمى گذرد، مگر از كسى كه به او شرك ورزد يا يكى از اوليايم را بيازارد يا در دل تصميم بدى درباره او داشته باشد كه در اين صورت، خدا او را نيامرزد تا از تصميمش برگردد؛ اگر برگشت كه بهتر وگرنه روح ايمان از دلش برداشته شود و از ولايتِ من بيرون شود و هيچ بهره اى در ولايت ما نخواهد داشت و از چنين سرنوشتى به خدا پناه مى برم. ^۱

شرط نجات از عذاب

حضرت عبدالعظيم از امام جواد و او از پدران بزرگوارش و از رسول خدا صلوات اللّه عليهم اجمعين نقل كند:
«خداوند اسلام را ايجاد كرد و برايش عرصه، نور، دژ و ناصر و ياورى قرار داد. اما عرصه و فضاى اسلام، قرآن است و نورش حكمت و دژ و حصنش خوبى ها است