اهميت كربلا به قدرى است كه پيش از وقوع آن حادثه هم گوشزد شده بوده است. حارثى گويد: در رحبه كوفه پيش اميرالمؤمنين عليه السلام بوديم كه ناگاه حسين عليه السلام از راه رسيد. آن قدر على عليه السلام خندان شد كه دندانهاى نواجذش هويدا شد. سپس فرمود: خدا در قرآن از گروهى نام برده و فرموده است «كه نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين و نه مهلتى به آنان داده شد». ^۱ سوگند به خداى كه جان ها را آفريد و دانه را شكافت، قطعاً اين (حسين) شهيد مى شود و آسمان و زمين بر او مى گريند. ^۲

فضيلت زيارت امام رضا عليه السلام

با آنكه مسلّم است بيشترين فضيلت براى زيارت كربلا است، حضرت عبدالعظيم گويد: از حضرت جوادالأئمّه عليه السلام پرسيدم: «بين زيارت مرقد حضرت ابوعبداللّه و زيارت مرقد پدرتان در توس، ترديد دارم. نظر شما چيست و كدام را مقدم بدارم؟
حضرت به من فرمود: بمان! آن گاه به درون خانه رفتند و اشك ريزان بيرون آمدند و به من فرمودند: «زوّار قبر أبيعبداللّه كثيرون و زوّار قبرٍ بطوس قليلون؛زائران كربلا زيادند، ولى زائران حضرت رضا اندك اند».
نيز از امام جواد عليه السلام روايت مى كند: «ما زار أبي عليه السلام أحد فأصابه أذىً من مطر أو برد أو حرٍّ إلاّ حرّم اللّه جسده على النّار؛پدرم را كسى زيارت نكند ـ كه در اين مسير از باران، سرما يا گرما آسيبى ببيند ـ جز آنكه خدا بدنش را بر آتش حرام كند».^۳
نيز عبدالعظيم گويد: امام عسكرى عليه السلام چنين مى فرمود: «اهل قم و آوه، آمرزيده اند؛ زيرا جدّم على بن موسى الرضا را در توس زيارت مى كنند. توجّه كنيد!