حديث دوم:

حضرت عبدالعظيم عليه السلام به سند خود از مالك جهنى نقل مى كند كه از امام صادق عليه السلام درباره آيه شريفه «وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ» سؤال كردم. حضرت عليه السلام فرمود: «به هر كسى كه برسد اينكه او امامى از آل محمّد است و انذار او به قرآن، همان گونه است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم به آن انذار فرمود».^۱ در اين حديث، امام صادق عليه السلام اشاره به بطنى از بطون قرآن دارد.

حديث سوم:

و نيز حضرت عبدالعظيم عليه السلام به سند خود از ابى بصير روايت كرده كه فرمود: از امام صادق عليه السلام از تفسير قول خداوند «الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» تا آخر آيه سؤال نمودم. حضرت فرمود: «اينان تسليم شدگان در برابر آل محمّدند؛ آنان كه حديث را از اهل بيت اخذ كرده و آن را كم و زياد ننمودند و همان گونه كه شنيدند، به ديگران بازگو نمودند». ^۲
از اين حديث به طور وضوح استفاده مى شود كه امام عليه السلام استماع را به معناى استماع با وعى و ادراك و قبول مفاد روايت گرفته اند، بدون آنكه در معناى آن تصرفى از خود بنمايد؛ زيرا اهل بيت عليهم السلاممعصوم اند و تمام جوانب يك مسئله را در نظر مى گيرند، آن گاه كلمات خود را اظهار مى دارند.

حديث چهارم:

حضرت عبدالعظيم عليه السلام در حديث ديگر به سند خود از امام باقر عليه السلام نقل كرده كه