يحلّ ذكره باسمه حتى يخرج»؛ از اين كلام امام هادى عليه السلام استفاده مى شود كه تا زمان ظهور حضرت عليه السلام ، تصريح به اسم او جايز نيست، و اين ممكن است حكمى تعبّدى باشد كه ملاك و مفسده آن را درك نمى كنيم.

12. تشبيه نه بيان شرط:

در عمده رواياتى كه در آنها جمله: «يملأ الارض قسطاً و عدلاً...» آمده دنبال آن: «كما ملئت ظلماً و جوراً» آمده، و اين تعبير فرق مى كند با تعبير «بعد ما ملئت ظلماً و جوراً» كه در السنه عوام مردم به كار برده مى شود، زيرا با جمله دوم، اين معنا به ذهن تداعى مى شود كه گسترش ظلم و جور از شرايط حتمى ظهور امام زمان عليه السلام است، پس بايد در گسترش آن سهيم باشيم؛ اين فهم غلطى از روايات است.
بلكه همان گونه كه در روايت حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام آمده است، حضرت عليه السلام مى فرمايد: همان گونه كه زمين پر از ظلم و جور شده باشد بعد از ظهورشان زمين را پر از عدل و داد مى كند، و اين خود نوعى تشبيه است نه بيان شرط. در روايت حضرت عبدالعظيم مى خوانيم:
«... فيملأ الأرض قسطاً و عدلاً كما ملئت ظلماً و جوراً». ^۱

13. انتظار فرج:

مرحوم كلينى در حديثى به سند خود از حضرت عبدالعظيم بن عبداللّه حسنى، از حسن بن حسين عرنى، از على بن هاشم، از پدرش هاشم، از امام باقر عليه السلام نقل مى كند: «قال: ما ضرّ من مات منتظراً لأمرنا ألاّ يموت فى وسط فسطاط المهدى و عسكره؛^۲