ج) حسدورزى به برادرش امام عسكرى عليه السلام در امر امامت.
د) كشف ستر و افشاى اسرار الهى هنگام غيبت كردن ولىّ خدا، امام زمان عليه السلام ، زيرا وى بود كه معتمد عباسى را تحريك كرده تا در صدد تفتيش و تفحص از فرزند امام عسكرى عليه السلام برآيد.
ه) طبق اين روايت هر چند جعفر كذاب، جاهل به ولادت فرزندى براى امام عسكرى عليه السلام است، لكن جهل او را بايد حمل بر جهل تقصيرى كرد، و يا اينكه و لو جاهل قاصر است، ولى مؤاخذه او از اين جهت است كه در صورت دسترسى به فرزند امام عسكرى عليه السلام قصد كشتن يا در معرض كشتن قرار دادن او را داشته است؛ همان گونه كه امام سجاد عليه السلام بنابر نقل اين حديث، به آن اشاره فرموده است: «و حرصاً منه على قتله إن ظفر به».
و ) جعفر كذاب طمع در ميراث امام عسكرى عليه السلام را داشته و لذا بدون تحقيق و يا عمداً منكر فرزندى براى آن حضرت عليه السلام شده تا اموال او را به ناحق مالك گردد.
ز) شربِ خمرِ جعفر به شهادت احمد بن عبيداللّه بن خاقان با شدت انحراف او از اهل بيت عليهم السلام بنابر نقل كلينى در كافى. ^۱
ح) اعتراف ابو الاديان، خادم امام عسكرى عليه السلام ، درباره جعفر به شرب خمر كردن و قماربازى و بازى با تنبور، بنابر حديثى كه شيخ صدوق آورده ^۲ است. به همين دليل است كه امام زمان عليه السلام در توقيع خود به محمد بن عثمان عَمرى مى فرمايد: «... اما سبيل عمّى جعفر و ولده فسبيل إخوة يوسف...؛ ^۳ اما راه عمويم، جعفر و اولاد او، همان راه برادران يوسف است». از اين توقيع، عده اى استفاده كرده اند همان گونه كه برادران حضرت يوسف در آخر امر توبه كردند، جعفر نيز توبه كرده است. و اللّه العالم.

فهرست