سحرى را بخرد، براى او در آخرت نصيبى ندارد .»
اين بخش از مستند سخنان امام عليه السلام در گناه بودن جادوگرى، مربوط به ماجراى يهوديانى است كه به تبعيت از ساحران دوران سليمان عليه السلام ، او را ساحر دانستند؛ در حالى كه وى ساحر نبود. در آيه مورد بحث، عمل سحر، كفر تعبير شده است: «وَ ما كَفَرَ سُليمانُ وَلكنَّ الشَّياطينَ كَفَروا يُعلِّمونَ النّاسَ السِّحر» . ¹ در پى اين، خداوند گفته است چيزى را آموزش مى دادند كه برايشان سودمند نبود و آنان (يهود) مى دانستند آنچه را كه در قبال واگذارى دين و كتاب خدا به دست مى آورند، نصيبى در آخرت نخواهند داشت: «نَبَذَ فَريقٌ مِنَ الَّذينَ اُوتُوا الكِتابَ كتابَ اللّهِ وِراء ظُهُورِهِم» . ²
به اين ترتيب، از تعبير سحر به كفر و نيز از اينكه سحر در آخرت، برابرى ندارد، خداوند از آن به سودايى بد تعبير كرده است و امام عليه السلام از آن، گناه كبيره استنباط نموده است.
از گناهان بزرگ، زنا است. پروردگار متعال فرموده است:
«[وَ الَّذينَ... وَ لا يَزنَونَ] وَ مَن يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثَاماً يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهَاناً» ؛ ³ هركس مرتكب اين كار زشت گردد، به گناه خواهد پيوست و بر مرتكب آن در روز قيامت، عذاب دو چندان خواهد بود و در آتش دوزخ با خوارى جاودان است .»
از معاصى كبيره، سوگند دروغ است. خداوند فرموده است: «إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَ أَيْمَانِهِمْ ثَمَناً قَلِيلاً أُولئِكَ لاَ خَلاَقَ لَهُمْ فِى الآخِرَةِ» ؛ ⁴ كسانى كه عهد خدا و سوگندهايشان را به بهاى اندك سودا مى كنند، آنان