آخرت از رحمت خداوند دورند و برايشان عذاب بزرگى است.» ¹
6-1. صدوق از محمد بن احمد شيبانى و او از محمد بن ابى عبدالله كوفى و وى از سهل بن زياد و او از عبدالعظيم حسنى نقل كرده است كه از حضرت امام هادى عليه السلام شنيده كه امام عليه السلام گفته است:
معنى الرجيم أنّه مرجوم باللعن ، مطرود من مواضع الخير ، لا يذكره مؤمن إلاّ لعنه ، و أنّ فى علم اللّه السابق أنّه إذا خرج القائم عليه السلام لا يبقى مؤمن فى زمانه إلاّ رجمه بالحجارة كما كان قبل ذلك مرجوماً باللعن؛ ² معناى رجيم رانده شدن از رحمت ، و از جايگاه خير طرد گرديدن است. هيچ مؤمنى از او ياد نمى كند مگر با لعن ، و اينكه در علم ازلى خداوند هست كه هرگاه حضرت قائم عليه السلام ظهور كند، هيچ مؤمنى در زمان آن حضرت نمى ماند مگر اينكه شيطان را سنگ باران مى كنند ؛ همان گونه كه پيشتر با لعن و نفرين رانده شده بود .
با توجّه به اينكه «رجيم» واژه اى قرآنى است و خداوند آن را مكرراً در قرآن به كار برده است : «فَاِنَّكَ رَجيمٌ»، ³ احتمال دارد تفسير اين كلمه از سوى امام عليه السلام مربوط به آيات قرآن باشد.
7-1. كلينى از تعدادى از راويان شيعى از احمد بن محمد بن خالد روايت كرده كه عبدالعظيم حسنى گفته كه از امام هادى عليه السلام شنيده است كه ايشان در ضمن ايراد خطبه اى درباره اجل گفته است:
ثُمَّ إنَّ هذهِ الاُمورُ كلُّها بِيَدِ اللّهِ تَجرى إلى أسبابِها وَ مقاديرها فامرُ اللّهِ يَجرى إلى قَدَرِهِ وَ قَدَره يَجرى إلى أَجَلِهِ وَ أَجَلِهِ يَجرى إلى كِتابِهِ وَ لِكُلِّ أَجَلٍ كتاب ،