كتاب هاى رجال مطرح نشده است و در موردش مطلبى نيامده است، ولى بعضى از محققان گفته اند و خوب هم گفته اند كه همين كه اين شخص بتواند چنين زيارتى را با اين محتوا از امام هادى عليه السلام نقل كند ـ چون زيارت جامعه حتماً از امام عليه السلام است ـ شاهد اين است كه مورد توجه امام هادى عليه السلام بوده است و امام هادى عليه السلام براى او و معرفت او مكانتى قائل بوده كه اين زيارت را به او تعليم فرموده است. پس زيارت، سندِ اعتبارِ اين راوى است. در هر صورت برخى از بزرگان ما گفته اند كه سند اين روايات يا بايد بگوييم اصطلاحاً صحيح يا حسنِ كالصحيح است. ^۱
مجلسى اوّل ملاّ محمدتقى مجلسى از محدّثان و فقيهان و عرفاى به نام مكتب تشيع است. به كتاب هاى امام خمينى رحمه الله مراجعه كنيد. ايشان وقتى خواستند طلاب و غير طلاب را به علمايى كه اهل سير و سلوك هستند و مى توان از نوشته هاى آنها استفاده كرد ارجاع دهند، مى گويند كتاب هاى ابن طاووس را ببينيد، كتاب هاى مرحوم حاج ميرزا جواد آقا را ببينيد آنجا در رديف علماى اهل سير و سلوك مى فرمايند: «به كتاب هاى ملاّ محمدتقى مجلسى مراجعه كنيد».
اين بزرگوار در كتاب شرح فقيه، هم در فارسى هم در عربى، فرموده: علاوه بر آن سند صحيح و يا حسن كالصحيح دو سند ديگر خودم براى اين زيارت دارم. در شرحِ فقيهِ عربى كه جلد اوّلش بايد در سال 1066 به پايان رسيده باشد فرموده:
28 سال قبل (در آن تاريخ عمر اين بزرگوار 67 سال بوده، 28 سالش را كم مى كنيم حدود 40 سال مى شود) لمّا وفقنى اللّه تعالى لزيارة اميرالمؤمنين عليه السلام و شرعت في حوالي روضته المقدسة في المجاهدات و فتح اللّه تعالى علىّ ببركه مولانا صلوات اللّه عليه أبواب المكاشفات التى لا تحتمل العقول الضعيفة؛