اگر از اين قبيل راه ها احراز نشد كه فلان مكان قبر يكى از امامزادگان و يا يكى از اولياء خدا است، محدث قمى گفته است:
امامزاده اى كه انسان با اطمينان خاطر، محض درك فيوضات و كشف كربات بار سفر بندد و به سمت قبر شريفش شدّ رحال كند، بايد دو مطلب را اوّل درست كرده آنگاه قصدِ مقصد كند:
اوّل: جلالت قدر و عظمت شأن صاحب آن مرقد علاوه بر شرافت سيادت...
دوم: معلوم بودن و صحت نسبت آن قبر به آن جناب. جمع بين اين دو بسيار كم است؛
چه بسيارى از قبورى كه به آن بزرگواران نسبت مى دهند نه حال صاحبانش معلوم و نه مدفون بودن آنها در آنجا. و برخى هم دفنشان در آنجا معلوم و حالشان مجهول است.
برخى نيز جلالت قدرشان معلوم وليكن مرقد شريفشان مشتبه است؛ مانند سيد اجل على بن جعفر كه جلالت شأن و بزرگى مقام او بالاتر از آن است كه بر كسى پوشيده باشد، اما قبر شريفش مشتبه و سه موضع است كه به آن جناب نسبت مى دهند:
يكى در قم ديگرى در سمنان و سومى در يك فرسخى مدينه.
محدث قمى مى افزايد:
بله، تعدادى از امامزاده ها هستند كه هر دو جهت در آنها ثابت است؛ مانند قبر اسماعيل فرزند امام جعفر صادق كه در بقيع نزديك قبور ائمه بقيع است. و مانند سيد جليل عظيم القدر و الشأن احمد معروف به شاه چراغ كه در داخل شهر شيراز مدفون است. و مثل برادر ديگرش قاسم كه در هشت فرسخى حله مدفون است. و مثل برادر ديگرش امامزاده حمزه كه قبر شريفش در شهر رى نزديك قبر حضرت عبدالعظيم حسنى است. و مثل ابى حمزه امير على بن حمزه بن موسى الكاظم عليه السلام كه گفته اند قبر شريفش در شيراز خارج باب اصطخر است. و مثل امام زاده محمد فرزند امام جعفر صادق كه در شهر بسطام مدفون است. و مثل قبر سيد معظم جليل ابوجعفر محمد بن على