آن گاه حضرت زهرا عليهاالسلام عرض كرد: اى حبيب من و اى نور ديدگانم! بگو بدانم روش و عمل آنان چه بوده كه خداوند اين عذاب ها را بر آنان مقرر كرده است؟
پس حضرت در توضيح علت عذابشان فرمود: اى دخترك من، آن زنى كه به موها آويزان بود، زنى بود كه موى خود را از نامحرم نمى پوشانيد.
زنى كه به زبانش آويزان بود، همسرش را آزار مى داد.
آن كه به پستانش آويخته بود، از همبسترى با شوهرش خوددارى مى كرد.
زنى كه به پا آويزان بود، بى اجازه شوهرش بيرون مى رفت.
زنى كه گوشت بدن خود را مى خورد، خود را براى مردم آرايش مى كرد.
آن كه دست هايش به پاهايش بسته بود و مارها و عقرب ها بر او مسلط بودند، نظافت و پاكى بدن و لباس را رعايت نمى كرد و از جنابت و حيض خويش را پاك نمى كرد و نماز را سبك مى شمرد.
زنى كه گنگ و كر و كور بود، فرزندان نامشروعش را به شوهرش نسبت مى داد.
اما آن كه گوشت هايش با قيچى هاى آتشين چيده مى شد، زنى بود كه خود را بر مردان عرضه مى كرد.
اما زنى كه چهره و اندامش مى سوخت و روده هاى خود را مى خورد، دلاّل فساد و فحشا بود.
آن كه سرش مانند خوك و بدنش مانند الاغ بود، سخن چين و بسيار دروغگو بود.
اما آن كه صورتش بسان سگ بود و آتش از عقبش وارد و از دهانش خارج مى شد، زنى ترانه خوان و حسود بود.
سپس حضرت فرمود: واى بر زنى كه شوهرش را به خشم آورد و خوشا به حال زنى كه همسرش از او خشنود باشد. ^۱