اسوه تقوي (بررسي روايات اخلاقي،اجتماعي حضرت عبدالعظيم ع ) - صفحه 166

علم ندارى پيروى مكن» و براى اين كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «خدا رحمت كند بنده اى را كه خوب تر و بهترين را بگويد و غنيمت و بهره ببرد يا ساكت شود و سالم بماند».
و براى تو روا نيست به هر چيزى گوش فرا دهى، زيرا خداى تعالى مى فرمايد: «به راستى گوش و چشم و دل، همگى در پيشگاه پروردگار مسئولند».
توضيح: حضرت امام سجاد عليه السلام با استناد به كتاب و سنت، برخى از حدود روابط با منحرفان را بيان مى فرمايد و نشان مى دهد كه صميميت و دوستى و رفت و آمد و نشست و برخاست با هر كسى جايز نيست، بلكه بايد با ترك مراوده و نهى از منكر عملى، با كسانى كه آيات الهى را مسخره مى كنند مبارزه كنيم و صف خويش را از آنان جدا سازيم. حتى اگر استماع و گوش دادن به سخن و رسانه آنان به هر نحوى تأييد بيگانه باشد، بايد از آن پرهيز شود. و از همه مهم تر خداوند طراز تولاّ و تبرّا را بر فؤاد و دل نهاده و اجازه نداده است در درون دل نيز به غير خودى دل ببنديم و حتى اگر محبت نهان انسان به بيگانگان از راه حق، غير اختيارى هم تصور شود، باز به جهت كنترل نكردن صادرات و واردات قلب و چشم و گوش و ... مسئول خواهيم بود.
نكته مهم در اين جا، تأثير زمان و مكان و لوازم زندگى مدرن بر مسئوليت هاست. اگر در عصر نبوت و امامت، چند نفر از قريش در گوشه اى از مسجد الحرام مى نشستند و در آيات الهى خوض و غور مى كردند و به تمسخر دين مى پرداختند و هر مسلمانى موظف بود مرز خود را از آنان جدا و با دشمنان حق مبارزه كند، امروزه تمام جهانِ ارتباطات به منزله يك دهكده است و اگر يك سلمان رشدى در اروپا، آيات شيطانى بنويسد، همه مسلمانان جهان بايد فرياد بزنند وگرنه با «الذين يخوضون فى آياتنا» همراهى، همدلى و همنشينى كرده اند؛ چنان كه در روايات، اين مضمون آمده است: «الراضى بفعلِ قومٍ كالداخل معهم».
امام على عليه السلام شنونده سخن هذيان گونه و يا كلام بى فايده را شريك جرم سخن گو

صفحه از 176