مى داند ¹ ، و سخن زشت را بسان تيرى مى داند كه بايد سر را از ميدان آن به در برد و جان را حفظ كرد. ² آيه شريفه 140 سوره نساء نظير آيه شريفه 68 سوره انعام است كه امام سجاد به آن استشهاد فرموده است. خداوند تعالى در اين آيه روشن تر مى فرمايد: «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جامِعُ الْمُنافِقِينَ وَ الْكافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعاً» ؛ و در اين كتاب بر شما چنين نازل كرد كه چون شنيديد كسانى آيات خدا را مسخره و انكار مى كنند. با آنان منشينيد تا به سخنى ديگر درآيند وگرنه شما نيز مثل آنان خواهيد بود. خداوند همه منافقان و كافران را در دوزخ گرد هم مى آورد». حضرت عبدالعظيم از امام صادق عليه السلام روايت مى فرمايد: «... مَن زعم أنّ اللّه تعالى يُجْبِر عبادَه بالمعاصي أو يكَلّفُهم ما لا يطيقون فلا تأكلوا ذبيحته و لا تقبلوا شهادته و لا تصلّوا ورائه و لا تُعطوه من الزكاة شيئاً ³ ؛ كسانى كه به غلط مى پندارند خداى تعالى بندگان را بر گناه اجبار مى كند يا تكليف فوق طاقت دارد، ـ از زمره مسلمانان خارج اند و از اين رو ـ ذبيحه آنان را نخوريد و شهادتشان را نپذيريد و پشت سر آنها نماز نخوانيد و چيزى از زكات و صدقه به آنان ندهيد».
از اين گونه آيات و روايات، تزوير و حيله گرى ايادى بيگانگان برملا مى شود كه با تمام توان در ترويج جامعه چند صدايى و آزادى بيان و تحمل دشمن خدا و بى غيرتى و تساهل در برابر آنان مى كوشند و ميدان دادن به دشمنان خدا را در پوششى از دموكراسى و ... پنهان مى دارند.
امام صادق عليه السلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت مى كند: «إذا رأيتُم أهلَ الريبِ و البِدَعِ من بعدي فأظهِرُوا البَراءَةَ مِنهُم و أكثِروا من سَبِّهم وَ القولَ فيهم و الوقيعة، و باهِتُوهُمْ كَيلا يَطمَعُوا في الفَسادِ في الإسلام و يَحْذَرُهُمُ الناسُ و لا يَتعلّموا مِن بِدَعِهِم، يَكتُبِ اللّهُ لكُمْ