ان جلالة مقام عبدالعظيم عليه السلام وايمانه وورعه غنيّة عن التشبّث فى اثباتها بالروايات الضعاف مثل ما روى عن بعض النسابين عن الرضا عليه السلام قال : « من زار قبره وجبت له الجنة » مع أن المتحصّل من كلمات أصحابنا أن عبدالعظيم لم يدرك الرضا عليه السلام فضلاً عن أن يكون متوفى فى حياته ، فما ذكره بعض النسابين وهم جزماً ، فهذه المرسلات غير قابلة للتصديق .
يعنى جلالت مقام وايمان وورع عبدالعظيم عليه السلام ما را از تمسك به روايات ضعيفه بى نياز مى كند مثل آنچه بعضى از نسابين روايت كرده اند كه حضرت رضا عليه السلام فرمود : كسى كه قبرش را زيارت كند بهشت بر او واجب است . علاوه بر اينكه ماحصلِ كلمات اصحاب ما اين است كه عبدالعظيم عليه السلام درك حضور حضرت رضا عليه السلام را ننمود تا چه رسد به اينكه در زمان حضرتش وفات يافته باشد . پس مطلب بعضى از نسابه قطعاً اشتباه بوده و اين گونه مرسلات قابل قبول نيستند .
البته مرحوم تسترى در قاموس الرجال ^۱ توجيهى ديگر فرموده و آن اينكه : روايات منقوله از حضرت رضا مربوط به زيارت قبر حضرت معصومه است و ناقل اشتباهاً آن را در مورد حضرت عبدالعظيم دانسته است .
ولى اين توجيه خالى از اشكال نيست :
أولاً : اگر نسبت چنين اشتباهاتى به ناقلان و راويان اخبار بدهيم ديگر هيچ چيزى مورد اعتماد باقى نمى ماند و اساساً نسبت اشتباه دادن دليل مى خواهد .
ثانياً : در ارجاع ضمير به حضرت معصومه عليهاالسلام « قبرها » و در ارجاع به حضرت عبدالعظيم « قبره » بكار مى رود و اين دو براى عرب زبان قابل اشتباه نيست .
به هر حال التفاتى كه علامه مامقانى در مقام فرموده و آية اللّه خوئى نيز در عباراتش آن را تأييد فرموده قابل قبول مى باشد .