سؤال نمود : از براى چه مى خرى اين باغ را ؟
پس خواب خود را نقل كرد .
صاحب باغ گفت كه : من هم به مانند تو همين خواب را ديده ام .
پس صاحب باغ آن راوقف برحضرت عبدالعظيم وتمام شيعه نمودكه درآن مدفون شوند.
پس حضرت عبدالعظيم مريض شد و از دنيا رحلت فرمود . چون آن بزرگوار را برهنه كردند كه غسل دهند در گريبان آن جناب رقعه اى يافتند كه ذكر نسب خود را فرموده بود به اين گونه : انا عبدالعظيم بن عبداللّه بن على بن حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب عليه السلام .
و در كتاب فهرست ^۱ علاّمه اعلى اللّه مقامه است :
مات عبدالعظيم بالرّى وقبره هناك .
يعنى : حضرت عبدالعظيم مُرد در رى و قبر وى در رى است .
و در كتاب مستطاب منتخب كه مجموعه اى از مراثى و خطب است و مؤلّف آن مرحوم شيخ فخر الدين طريحى نجفى عليه الرّحمه است مذكور است :
قيل : ممّن دفن من الطالبيّين حيّاً عبدالعظيم الحسنى بالرّى ومحمّد بن عبداللّه بن الحسن ، ولم يبق فى بيضة الاسلام بمدّة الاّ قتل فيها طالبى او شيعى .. الى آخره .
يعنى: از اولاد ابى طالب كسى كه در رى زنده مدفون شد حضرت عبدالعظيم حسنى است و محمّد بن عبداللّه ، ومراد از طالبيّين اولاد ابوطالبند كه پدر حضرت امير مؤمنان عليه السلام باشد ، والاّ طالبيّين را نسبت به طالب برادر آن بزرگوار دهند صحيح نيست چنانكه خواجه فرموده است در وصف حضرت امير عليه السلام : « ليث بنى طالب » همانا مراد ابوطالب است ، براى اختصار و اقتصار حضرات اهل فضل و لسان حذف نمودند كلمه « ابى » را .
و محمد بن عبداللّه بن حسن غير از صاحب نفس زكيّه است كه نزديك مدينه شهيد شد كه برادرش قتيل باخمرى است .