بنا بر اين چنين نتيجه گرفته مى شود كه : حضرت عبدالعظيم عليه السلام بنا بر معناى توسّعىِ شهيد ، بطور يقين از شهداء محسوب مى شوند .
اما در اين مقام ، بالاتر از مطلب مذكور ، مى خواهيم با بررسى اقوال قدماء ، بدين نتيجه برسيم كه حضرت عبدالعظيم به شهادت رسيده ، يعنى همان معناى اصلى كه « القتل فى سبيل اللّه » باشد علاوه بر معناى توسعى مذكور .

شهادت حضرت عبدالعظيم عليه السلام

در منابع متأخرين، مهمترين منبعى كه به شهادت حضرت عبدالعظيم عليه السلام اشاره كرده است منتخب طريحى مى باشد ، وپس از وى ديگران به گفتار وى استناد نموده اند :
علامه اديب شيخ فخرالدين طريحى در كتاب المنتخب فى جمع المراثى و الخطب ^۱ مى گويد : قيل : وممن دفن حيّاً من الطالبيين عبدالعظيم الحسنى بالرى . ولى مستندى براى گفتار خود ذكر نفرموده است .
در منابع معاصر و قريب بدان ، غالباً اين مطلب از منتخب طريحى نقل شده است مانند كجورى در جنة النعيم ^۲ . وى زحمت زيادى براى يافتن خبر شهادت حضرت كرده ولى چيزى نيافته جز خبر فوق كه آن را نقل كرده و بعضى از ستمهاى حكّام جور را بر اهل بيت و علويان مذكور داشته و مى نويسد :
مخفى نماند آنچه در كتب رجال و انساب از احوال حضرت عبدالعظيم عليه السلام تفحّص و تجسّس نمودم از شهادت آن جناب خبرى صحيح و موثق نيافتم جز اين قول كه قائل و ناقل آن مجهول است ^۳ .