مطلب بسيار مهم مى نمود ، چون ابن شهر آشوب متولد ـ متوفاى ( 588 ) ـ از اعاظم رجال و مفاخر شيعه است . علاوه بر قدمت وى ، شيخ الاجازه بودن و اساتيد فراوان و شاگردان او ـ از شيعه و سنى ـ بسيار در خور توجه است .
گر چه كتاب پر ارجش مثالب النواصب تاكنون به زيور طبع آراسته نشده ولى كتاب مناقب آل ابى طالب از مصادر مهم شيعه و داراى مطالب بكر فراوان و از منابع مهم مجلسى در بحار الأنوار و سايرين مى باشد .
از اين كتاب پر ارج دو نسخه خطى تا كنون يافت شده كه يكى در كتابخانه مدرسه سپهسالار تهران به شماره ( 1841 ) و ديگرى در كتابخانه ناصريه لكهنو در كشور هند موجود است ، و خوشبختانه نسخه عكسى آن دو در مركز احياء ميراث اسلامى قم نگهدارى مى شود .
با مراجعه به هر دو نسخه مطلب همانطور بود كه ايشان فرموده بود ، بلكه برايم يقينى شد كه عبارات طريحى كلاًّ مأخوذ از عبارات ابن شهر آشوب مازندرانى است ، به نحوى كه بدون واسطه مثالب در نزد وى بوده و يا از منبعى با واسطه نقل كرده است.
اينك به جهت روشن تر شدن موضوع گفتارى كوتاه درباره ابن شهر آشوب نموده و سپس عبارات او را بعينه نقل مى كنيم .
شرح حالى مختصر از ابن شهر آشوب
ابو جعفر رشيد الدين محمد بن على بن شهرآشوب بن أبى جيش سروى ( ساروى ) مازندرانى معروف به ابن شهرآشوب .
ازمهمترين علماى شيعه درسده ششم هجرى بوده است كه درسال 588 هجرى رحلت فرموده است ۱ . شيخ سروى ، ايام اقامت در عراق ونيز اواخر عمر خويش در حلب ، مجلس درسى داشته وشاگردان فراوانى داشتند كه عده اى از آنها از فحول علماء بوده اند . از جمله اين شاگردان مى توان به اين افراد اشاره كرد : منتجب الدين ، ابن أبى البركات ، ابن
1.الثقات العيون في سادس القرون، ص ۲۷۳ .
