نموده است . ودر رجال نجاشى ^۱ او را شيخ الاجازة دانسته است . شيخ نيز به شيخ الاجازه بودن ابن غضائرى تصريح مى كند ^۲ .
بنا بر مبناى جمعى از رجاليين ، شيخ الاجازه بودن در وثاقت شخص كفايت مى كند . علاوه بر اينكه مجلسى و ابن طاووس وجماعتى ديگر وى را توثيق نموده اند . وهمين افتخار براى وى بس كه افرادى مانند ذهبى در ميزان الاعتدال ^۳ او را شيخ الرافضة خوانده است .

2. جعفر بن محمد ابوالقاسم :

وى همان ابن قولويه است كه از مشايخ روات و اجازات مى باشد . تمامى كسانى كه شرح حال وى را ذكر نموده اند او را توثيق كرده اند ، بلكه ابن قولويه از اجلاء ثقات اصحاب ما در فقه و حديث مى باشد چنانچه نجاشى از وى بدين گونه تعبير نموده سپس مى گويد : كل ما يوصف به الناس من جميل وفقه فهو فوقه ^۴ .

3. على بن حسين سعدآبادى :

وى مؤدّب ابن قولويه بوده و از وى روايت مى كند . شيخ طوسى حديثش را در نزد اكثر از نوع حسن مى داند . وحيد نيز در تعليقه اش بر منهج المقال ^۵ مى گويد : لا يبعد عدّ حديثه حسناً .
بلكه بعضى از متأخرين ـ مانند محدّث نورى ـ قائل به وثاقت او شده اند ، چرا كه از مشايخ اجازه مى باشد. به شيخ الاجازه بودن سعدآبادى در وجيزه مجلسى اشاره شده است ^۶ ، وهمو درروضة المتقين ^۷ مى گويد: سعدآبادى به كثرت روايت شناخته شده است.
ناگفته نماند : كثرت نقل روايت نيز در نزد برخى از مرجّحات شمرده مى شود .