پنجم خوارزم شاه لقب النجى قجى از امراى بركياروق بود كه در 490 كشته شد و به جاى وى به اختيار امير داد حبشى والى خراسان و تصويب بركياروق قطب الدين انوشتكين از غلامان ترك ملكاتكين كه در دولت سلجوقى شهرتى پيدا كرده بود به خوارزمشاهى رسيد و او مؤسسن آخرين سلسله معروف خوارزمشاهيان بود. چنان چه در روح و ريحان كه حضرت شاهزاده يحيى عليه السلام در قرن ششم به دست خوارزم شاه اين مصيبت مؤلمه رخ داده و شربت شهادت نوشيده اند.
* * *
در خاتمه از وجود مبارك حضرت آية اللّه جناب آقاى حاج شيخ زين العابدين سرخه اى دام ظله العالى كه خدمات ايشان براى بقاء دين به خصوص اهالى امام زاده يحيى عليه السلام اظهر من الشمس هويدا و آشكار است و از دير زمانى نسبت به ايشان ارادت داشته و دارم كه قلم از نوشتن فضائل و كمالات ايشان عاجز است، درخواست شد پس از مطالعه و بررسى اين رساله شريفه اطلاعات خودشان را راجع به اين دو بزرگوار عظيم الشأن براى اهميت يافتن اين رساله مرقوم فرمايند تا اقدام به طبع آن بشود:
حضرت عزّالدين ابوالقاسم يحيى بن محمّد عليه السلام به چندين واسطه از اولاد عبداللّه باهر فرزند حضرت امام زين العابدين عليه السلام است و اما آنچه در صندوق آن حضرت نوشته شده است كه «هذه التربة و المقبره ليحيى بن زيد بن الحسن بن أميرالمؤمنين عليه السلام » اشتباه است كه براى زيد بن حسن پسرى غير از امير حسن كه حاكم مكه و مدينه بوده و خيلى در دولت بنى اميه محترم مى زيسته پسر ديگرى علماى نسّابه نقل ننموده اند كه مسمى به يحيى باشد. چنان چه صاحب قاموس اللغة در اين مقام اشتباهى ديگر نموده كه در لغة سَوَرَ مى نويسد: «و سُورين: نَهْرٌ بِالرِّى و أهْلُها يَتَطيَّرُون مِنْهُ، لِأَنَّ السِّيفُ الّذي قُتِلَ بِهِ يَحْيَى بنِ زِيْدِ بْنِ عَلىِّ بْن الحُسِين غُسِلَ فيه» ^۱