علم و فضل و صلاح بر ساير مؤمنين معلوم نباشد، از جمله تعظيم شعائر اللّه است، چه جاى آن كه بزرگى و فضل و سداد ذاتى ايشان هم معلوم باشد؛ پس احترام در زيارت و تعظيم قبور ايشان مطلوب الهى است؛ و هرگاه انتساب ايشان به اهل بيت عليهم السلامقطعى نباشد و ثابت نباشد كه صاحب قبر از جمله ايشان است به دليل قطعى، ليكن شهرت داشته باشد در ميان مردم و كذب آن ظاهر نباشد، يا در كتابى ديده شود كه قبر ايشان در فلان موضع است و خلاف آن ثابت نشود، به قصد تعظيم فرزند امام كه راه تعظيم خود امام باشد، اين هم داخل تعظيم شعائر اللّه است چون عمل تابع نيت است و نيت او احترام بزرگان دين است.
پس از قرار فتواى مجتهد عصر و شهرت در ميان خلق درخصوص اولاد ائمه ـ كه در هر مكانى كه نسبت مى دهند ـ اصل زيارت و تعمير قبور و احترام امامزادگان از باب تعظيم شعائر اللّه است و به مضمون انّما الاعمال بالنيّات ^۱ هركس موافق نيت به ثواب خود مى رسد.
اماچون مطلب ما درخصوص بقعه متبركه حضرت زبيده خاتون دختر امام حسين عليه السلام است كه در كربلا به حضرت قاسم دادند و در شهر رى از قديم الايام به اسم ايشان مشهور بوده، كه هر پيرمرد و پيرزنى كه مستحضراند نقل مى كنند كه ما از پيران و بزرگتران خود شنيده ايم كه اين بقعه بى بى زبيده عروس قاسم است و ازآبادى شهر رى تابه حال نام نامى آن بزرگوار بوده است. اما كتاب هايى كه ذكر اولاد امام حسين عليه السلام را به اختلاف نقل مى كنند:
اوّل كتاب جلاء العيون ^۲ جنت آرامگاه، ملا محمدباقر مجلسى طاب ثراه مى گويد كه در عدد اولاد آن حضرت اختلاف بسيار است و خودش سه دختر نقل مى كند؛ يكى سكينه و يكى فاطمه كبرى و يكى فاطمه صغرى.